Gönderi
Annem Zeytin ve Çay Sibel Oğuz'un ilk öykü kitabı. Kitaba ismini veren öykü aslında eserde yer alan diğer öyküleri de adıyla niteliyor. Çoğunlukla çocukluktan kalma duygusal ya da fiziksel arazlarla oluşturulmuş kurgular bulunuyor kitapta. Ayağı yere basan, gerçeklikten beslenen metinler olduğunu söyleyebilirim. Bir ilk kitap için de öykülerin dili ufak tefek sorunlarla birlikte genel olarak iyi görünüyor, samimi bir anlatım söz konusu.
Bazı kitaplar için doğru okur olmadığımı düşünürüm. Annem Zeytin Çay da benim için öyle eserlerden biri. Muhtemelen başka okur tipleri kitaptaki öyküleri çokça sevebilir. Metinlerde yoğun bir "ben" anlatıcı mevcut. Bu birinci şahıs anlatıcılar dil ve anlattıkları olarak birbirine yakın. Üçüncü şahıs anlatımlı öyküler var ama az sayıda olan bu metinler de anlatım açısından çok da farklı değil. Çocukluk travmaları ve o dönemde yaşananlar edebiyatın her zaman konusu olmuştur. Fakat bunun kitapta yer alan pek çok öyküde üst üste irdelenmesinin fazla olduğunu düşünüyorum.
Tüm bunlara rağmen kitapta yer alan bir öykü var ki eğer bunların sayısını Sibel Oğuz gelecekteki kitaplarında artırabilirse çok daha farklı bir yazar profilini görebiliriz. "Fanus" adlı öyküdeki isli bir fanusun içinden anlatım, kitapta yer alan diğer metinlere göre çok daha farklı ve özgündü. Burada da bir "ben" anlatıcı söz konusu ama anlatıcı tipinin tanımlayamadığımız bir nesne oluşu ve gerçekliğin bu şekilde kırılışı, metni esrarengiz atmosfere sahip özellikli bir öyküye çevirmiş. Böylesi bir hayal gücüne sahip yazarın bunun gibi çok daha farklı öyküleri kaleme alabileceğine de inanıyorum.
·
215 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.