Resmen kitabı çığlık çığlığa okudum. O kadar güzeldi ki ders arası vermesem tek günde bitirirdim kitabı. Okurken aşırı keyif aldım. Her sahnesi ve her karakter için gerçekten çok fazla düşünülmüş ve emek harcanmış. Her şeyin bir nedeninin olması, ileriye ve geriye dönük olaylara bağlanmasını çok sevdim. Kitaplarda açık olmamasını ve her şeyin bir nedeninin olmasını seviyorum. Başları bi tık yavaş ilerliyor. Harman zamanlarına kadar giden o süre daha çok ileriye dönük yazılmış. Violeti ve yan karakterleri tanıyor, seriye giriyor, ilerleyişi öğreniyoruz ve Harman’dan sonra aksiyon tam olarak başlıyor (Harman’dan önce de Violet bir sürü olay yaşadı ama asıl kitabın sürükleyici olmaya başladığı kısım Harman’da başlıyor bence) ve kitap bi anda bizi alıp götürüyor. Öncelikle kitapta sinir olduğum kişi ve olaylardan bahsetmek istiyorum. Sürekli Dean’in Violet kırılgan bir bebekmiş gibi onu olaylardan uzaklaştırmaya çalışması ve ona kendini kanıtlama izni vermemesine ayar oldum bunlar yetmezmiş gibi birde ‘kuralcılığı’ için en yakın arkadaşım dediği kişiye asla güvenmiyor ve bu sözde ‘kuralcılığı’ zamanı geldiğinde yok oluyor? 1 senedir tanıdığı biri için yıllardır yakın olduğu kişiden yalan söylemesini istiyor resmen. Dean’i gördüğüm ilk andan son ana kadar her sahnesinde sövdüm. Aşağılık herif!!! Violet’ın gerçek üstü değilde olağan şekilde yazılmasını ve olaylara olağan cevaplar vermesi çok hoşuma gitti. Kitap boyunca hiçbir samimiyetsizlik hiçbir gıcıklığı yoktu. Doğal ve samimiydi. Sürekli çalışıp çabalaması, soyadından medet ummamalı, çevresindekilerle etkileşimi çok güzel işlenmişti. Xaden… Violet’ın Xaden’ı her gördüğünde verdiği tepkileri aynanda bende verdim. Okurken TANRIM diye bağırmamak için kendimi çok zor tuttum. Zeki, yakışıklı, başarılı, pratik her bakımdan ideal bir erkek. Okuduğum ilk ejderhalı kitap olduğu için şimdiden benim için yeri ayrı. Fantastik okumayı zaten çok seviyordum ama işin içine ejderhaların girmesi ve karakterle olan bağlarını okumak ayrı bir zevk verdi. Tairn’ı aşırı sevdim. Violet’ı koruyuşu, etkileşimleri çok güzeldi. Son olayda Violet’i anlayıp haklı bulmasını ve ona her zaman güvenmesini okurken ağlamamak için kendimi çok kastım. Açıkçası kitabın enemies to lovers olduğunu düşünmüyorum. Hiçbir düşmanlık belirtisi yoktu ya da buna yorumlanacak bir neden yok. Birde bazı karakterlerin cinsiyetini anlamam çok zor oldu mesela Rhi’yi kitabın yarısına kadar erkek sanıyordum daha sonradan bi anda kafamda şimşekler çaktı. Duygusal sahnelerin işlenişi çok güzeldi. 36. Bölümü hıçkırıklarla ağlayarak bitirdim arkadaşlarıma o kadarda değildir diye laf ettikten sonra onlardan daha çok ağlamam biraz şov oldu ama olsun. Her sahneyi her olayı derinden hissettim. Umarım ikinci kitap yakın zamanda çıkar. İlk kitabın hypelandığını düşünerek başlamıştım ama gerçekten abartıldığı kadar olduğunu görünce 2. Kitap için devasa bir beklentiye girdim. Çıktığı gibi alıp okuyacağım.

Dördüncü KanatRebecca Yarros · Olimpos Yayınları · 20232,341 okunma

·

587 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

irew