"Ağlamalar ve Öfke Nöbetleri" kitabını yeni bitirdim ve çocukları hiç ağlatmamanın takdir edilmesi gereken bir davranış olduğunu zanneden ben bu kitaptan sonra tenkit edilmem gerektiğini anladım. Yazar Solter, ağlamaların çocuklar için faydalı olduğunu, ağlayan çocuğun cezalandırılmaması, görmezden gelinmemesi ya da dikkatinin dağıtılmaması gerektiğini savunuyor. Kucaklanılmaları ve ağlamalarının kabul edilmesi gerekiyormuş. Sevgi ve ilgiyle dolu en iyi bakımın olduğu ortamda bile çocukların hayatı tamamen stressiz değildir diyor, yazar. Örneğin yapboz yapmakta sorun yaşayıp bunu içinde tutmuş bir çocuk lise çağına geldiğinde geometri öğrenirken zorlanabiliyormuş. Yani çocukların ağlamalarına ve öfkelendiklerinde bunu ifade etmelerine izin verildiğinde stres tepkisi zamanında boşaltılarak geleceğe aktarılmıyormuş. Sonuç olarak çocuklar doğal bir iyileşme süreci olan ağlama ve öfke nöbetleri ile kendilerini iyileştirebilirlermiş. Bu onların duygusal olarak sağlıklı, meraklı, öğrenmeye ve işbirliğine açık ve şiddetten uzak olmalarını sağlıyormuş. Daha fazla bilgi için okumanızı tavsiye ediyorum. Geçmişe dair yaralar taşımayan, kendiyle sağlam bir bağı olan çocuklar yetiştirebilmemiz duası ile..

Ağlamalar Ve Öfke NöbetleriAletha J. Solter · Doğan Kitap · 2019305 okunma

57 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sümeyye Taşan