Sahi dostluk, arkadaşlık, kardeşlik nedir? Sürekli birbirine mutluluğunu anlatmak mı? Sürekli boş şeyler konuşarak zaman öldürmek mi? Hep birlikte eğlenerek anı yaşamak mı? Yoo, yo, yo! Durun bir dakika orada! Daimi mutsuzluğunu ve mecbur kaldığı kötü zamanları, ''Nasılsın?'' denildiğinde, ''Nasıl olduğunu...'' anlatınca, işte işler orada değişiyor. 1, 2, 3 derken dördüncüde uzaklaşmaya ve araya mesafe koymaya başlıyor ''o dostlar, arkadaşlar, kardeşler!''... İtici bulmaya başlıyor bir süre sonra kardeşim dediği insanı. Neden? Hep kötü kötü karşıdaki kişi! Bir iyi zamanı yok ki?! Bazen konu öyle bir yere gider ki, ''Bir sen kötü değilsin.'' sözünü dahi duyarsın. Hah! İşte tam burada, ''gerçekten yanında olmadığını'' anlarsın. Sonra araya mesafe girer ve güneşli günlerde edilen sohbetler gider, yerine selamdan öteye gitmeyen ''soğuk kardeşlikler'' gelir. Pardon, buna dostluk, arkadaşlık, kardeşlik diyorduk di mi? Bak, öyle olmuyor işte... Nasıl oluyor biliyor musun? Gerçek dostluğun güneşli güzel günlerle işi olmaz. Kimin üzerine bir karanlık çökmüşse bir şekilde sezer veya izlenimler, çaktırmadan destek olmak ister. Gerçek dostluklar da hep mutluluk yoktur. Yeri gelinir, ''hep mutsuz'' olunur. Öteki türlü farkında olunmadan bir çıkar ilişkisi olur. İşte gerçek dostluk budur, gerekirse birlikte hep mutsuz olunur! Öteki türlü ''kanka dostlukları'' ancak ''herkesin ayrı derdi var.'' samimiyetinden öteye gitmez, gidemez. Hep mutsuz olunan dostluklar inanın ''daha vefalıdır!''. Vefasız mutluluklardansa, vefalı mutsuzlukları tercih ederim... Hayatta herkese de kalbindeki iyilikler kadar iyi insanlar dilerim...
Gri sevgilerimle!
"9 Aralık 2023 - 02:03"
(Gri Metafor)