Gönderi
SUÇ VE CEZA-FYODOR MİHAYLOVİÇ DOSTOYEVSKİ,687 sayfa
“Suç mu? Ne suçu?Öldürenin kırk günahından arınacağı aşağılık bir tefeciyi ,hiç kimseye hiçbir yararı olmayan,yoksulların kanını emen zararlı bir biti öldürmek mi suç!”
Roman karakterimiz Raskolnikov,kitap sonunda böyle diyor.Hiç kimseye faydası dokunmayan,hatta insanların,para uğruna kanını emen bir tefeci kadını öldürüp,parasını çalan ve sonra bu parayı kullanmayıp bir taşın altına saklayan Raskolnikov’un yaşadıklarını okurken aynı zamanda onun değişken ruh hallerine de şahitlik ediyoruz.Öncelikle yoksul olan ve üniversitede okumak için ihtiyaç duyduğu parayı sürekli bu tefeci kadına,bazı eşyalarını rehin vererek yüksek faizle para alıp yaşamını sürdürmek isterken bunalıma düşmesi sonucu öldürmüş gibi gözüküp pişmanlık duygularını okurken sonradan değişen ruh halleri ile kitap psikolojik bir yapıt olarak ön plana çıkmaktadır.
Raskolnikov,toplumsal eşitsizliklere karşı büyük nefret duyan,dürüst,düşünen,aydın bir genç.Eski bir Petersburg evinin,küçücük çatı katında oturmaktadır.Çevresindeki yoksul yaşamı gözlemlemekte,sadece kendisinin değil,binlerce insanın da aynı durumda yoksulluk içinde yaşadığını ,bu insanların kaderinin hastalık,yoksulluk,erken ölüm olduğunu görmektedir.Sürekli düşünceler içinde bir çözüm aramaktadır ama bu arayışta hep yalnızdır.İnsanlardan kaçarak sorunu kendi başına çözmek istemektedir.
Raskolnikov bir kurtuluş yolu bulur:Hem kendine hem de herkese,tarihteki öteki “olağanüstü “insanlar gibi olduğunu,”sıradan” insanların,basit halkın dokunulmaz kabul ettiği temel ahlak kurallarını çiğneme hakkına sahip olduğunu göstermek.Bulduğu bu yöntemle kendisinin “olağanüstüler” grubuna mı girdiğini, yoksa bütün öteki zayıf insanlar gibi boyun eğenlerden mi olduğunu sınamak için cinayet işler.Ama bu deney onun beklediği sonucu vermez.Kendisinin hiç de “olağanüstü “ insanlardan biri olmadığı sonucuna varır.Ama ona göre bu cinayeti işleme hakkı vardır.Çünkü ,tefeci kadın insan değil,iğrenç bir varlıktır(bir bittir),ölümü hak etmiştir. Bu kadın kişilerin işini görmekle birlikte, zorda kalan insanların güvenini de kötüye kullanıyor, onları sömürüyordur, çünkü rehine aldığı bir malın dörtte bir değeri kadar borç veriyor, faiz alıyor, para zamanında geri verilmezse rehine aldığı malı artık geri vermiyordur.
Karakterimiz her ne kadar bu cinayeti kendi açısından haklı görse de zamanla vicdanı ile baş başa kaldığında büyük bir ruhsal bunalıma girer.İtiraf mı etsin yoksa kaçıp gitsin mi? Vicdanı onun en büyük cezası olmuştur.
·
149 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.