Şimdi ben uyuyorum ya,
Sen de uyuyorsun,
Herkes gibi…
Kana uyuyoruz hep birlikte,
Bağırışa, çığlığa, bebeklere…
Yırtılan eteklere ve ölümlere…
En çok da ben uyuyorum ya;
Bir rüya görüyorum uykumda,
Deniz kenarında çocuklar,
Banklar, parklar, salıncaklar…
Yatıyor kıyılarda bebekler,
Yarım bot ile tek pantolonlar,
Sıra sıra dizilmiş oyuncaklar,
Tende iz bırakmış tel örgüler…
Uyuyorum…
Korkutmuyor koca dalgalar,
Karşı kıyıda duran gaddarlar,
Zira bir umut arar sevdalar,
Kaybedecek tek şeyi olmayanlar…
Uyuyorum…
Ağlayanlara uyuyorum,
Aç kalanlara uyuyorum,
Ve dilsiz şeytana uyuyorum,
Kahpe düzene de uyuyorum,
Tıpkı sen gibi; uyuyorum…
Uyuyorum…
Mayına basan kardelenlere,
Bombalardan kaçan nefeslere,
Hani ben sesine bile korkarım ya,
Bunca olan bitene hala uyuyorum…
Uyuyorum…
Oysa ne kadar anlamsız davalar,
Parke giymiş yeşil adamlar,
Bıyık uzatan hilal insanlar,
Abdest alıp haksızlık yapanlar.
Uyuyoruz hep birlikte…
Mazlumun çaresizliğine uyuyoruz,
Zalimin zulmüne uyuyoruz.
Uyuyoruz…
Düşmanın kirli oyununa,
Şeytanın kahkahasına,
Pisliğin en alasına,
Hainliğin en acısına,
Ve kahpeliğin yalanına,
Pamuklarda uyurcasına,
Horul horul uyuyoruz…
Uyan…
Akmıyor artık damarda kanlar,
Görmüyor artık ela gözler,
İçilmiyor kırk yıllı kahveler…
Caddelerde yok dükkanlar,
Bahçelerde tükendi laleler,
Hani nerde o bilindik evler;
Kuyumcular, süsler, pırlantalar…
Lakin yine de durmuyor bu kahpeler,
Uyan artık kalmadı takatler…. Uyan
Araplar ki görmüyor baharlar,
Kürtler ki kazanmıyor davalar,
Türkler hiç sürmüyor sefalar,
Hiç sosyal olmuyor izm’ler,
Devletsiz gülmüyor yüzler,
Dostsuz sarılmıyor yaralar,
Uyan gardaş uyan;
Uyumuyor düşmanlar…