Merhaba dostlarım; kafam o kadar karışık ki size anlatamam. Normalde kitabı bitirdikten hemen sonra düşüncelerimi yazmayı çok seviyorum. Çünkü hislerim taze ve en coşkulu zamanındayken yazdığım şeyleri okumayı, bana kitap hakkında neler hissettiğimi hatırlatmasını seviyorum. Ancak bu kitapta öyle olmadı. Kitabı bitirdiğim an (tabii o sondan dolayı çığlık, küfür, kıyametten sonra..) bir an dondum. Neler hissettiğimi anlamaya çalıştım ama fark ettim ki kitabın sonunda, başlarında ve ortalarında olduğu gibi zirvelerde değilim. Şimdi; bunun belli nedenleri var, açıklayacağım. Ancak bunu en sona bırakacağım ki ne olur ne olmaz okumak isteyenlerin hislerini olumsuz yönde etkilemesin. İlk olarak sevdiğim, bayıldığım, eridiğim, düştüğüm, ehehe ;) :) olduğum noktalar; ben kurguya, karakterlere, anlatıma düştüm arkadaşlar. Game of thrones izlerken demiştim ki 'Ya keşke sadece ejderhalar hakkında olan bir kurgu izlesem ya da okusam..' ehh orada hayatımın şansını kullanmışım anlaşılan kii bu kitabı okuyarak bu dileğim gerçekleşmiş. Kitap iyi dostlarım, bayaa iyi! İlk sayfadan hatta ilk cümleden itibaren yazar, kurgu, karakterler elinizi tutuyor ve son sayfaya kadar bırakmıyor. Bir anından bile sıkılmadım. Zevk almadığım bir anı bile olmadı. 120 km hızla kitap aktı gitti ellerimden. Ben bile şaştım, kaldım. 700 sayfa olup da bu kadar rahat akan, güzel bir kitap okumamıştım. İlk defa bir yazar anlatımına; kaliteli kelimesini kullanıyorum. Yani gerçekten komik ama öyle. Çok tuhaf bir anlatımı var. Akıcı ama her cümlesi dolu dolu. Bir cümleyi atlayamazsınız, çünkü bir şeyi kaçırırsınız. Sürprizli. Her an bir şey çıkabilir ve siz 'Dur şunu aklımın bir köşesine yazayım. Bunun altından kesin bir şey çıkacak!' demekten kendinizi alıkoyamıyorsunuz. Bu yüzden, bu özelliğinden dolayı benim ruhuma ilk sevgi düğümünü atmış oldu (sevgi düğümü?? Hwhdhshdh peki!) İkincisi karakterler; olaaaay. Hsjdhhshd düştüm de düştüm. Sen nesin eyyy Xaden. Peki Andarna?? Link yok mu link?? Benim kitapta en sevdiğim karakter Andarna arkadaşlar. Benim cutie pie'yım. Kitaptan bir karakteri bu dünyaya çekme, görme ya da benzer bir şansım olsaydı; %100, tereddütsüz Andarna'yı seçerdim, nokta! Beni en çok güldüren Ridoc'tu. Liam kalbimin en içine işleyen, Rhi en iyi arkadaş, Sawyer en güzell çocuk, Violet en merhametli ve iyi yürekli, Xaden kaya adam, Garrick en güvenilir dost, Aurelie ve Dylan ise okuyanı sarsan ve yüreğini paramparça edenler olarak ödüllerini aldı benden. Çok sevdim hepsini. Bir kaç kişi var; onları dahil oldukları ilk sayfadan beri sevmiyorumm ama spoi olur diye söylemeyeceğim. Ama yemin ederim ki hissetmiştim! Kitap başlarda ve ortalarda benim için 100/100'dü. Hatta son üç bölüme kadar 100 puanlıktı. Ancak sonlarda hislerim 93/100 oldu. Şimdi kitapta içime sinmeyen üç tane şey var. Bunu okuyacak olanların asla beklentisi düşmesin, bunlar tamamen benim hissettiklerim ya da hissedemediklerim. Son üç-dört bölüm kesinlikle kötü değil bu arada, ben sonlarda ağladım da, etkilendim de, duvarla bakmıştım da vs vs..
Şimdi; BEKLENTİNİZ DÜŞEBİLİR!! etiketini basalım ve bu aklıma yatmayan üç şeyi açıklayayım. Arkadaşlar ben kitabın sonundan dolayı kitaba; 9.35/10 puan, yıldız olarak da 4.15/5 yıldız veriyorum. Çok saçma bir puanlama biliyorum ahjshajs ama öyle hissediyorum. İlk olarak hoşlanmadığım şey; Violet'in ne kadar güzel bir yüreği olduğunu bilsem de bazı hareketleri bana çok şımarıkça geldi. (Cinsel hayatı olmadığı için insanların arasında bunu konu edip gezmesi gibi..) Yani şöyle bir bakıp 'bombastic side eye ;(' yapmadım değil. İkinci içime sinmeyen şey; Violet'in özellikle son sayfalarda gücünü bir türlü kullanamaması, kendine güvenmemesi, orayı kasıp kavurmaması. Her şey bitti, ölen öldü, giden gitti; Violet kendine geldi, sonra o da gitti. Yaniii?? Kızım hadi amaa!! Kesinlikle ama kesinlikle güçlü karakterler okumayı seven biri olarak Violet'ten mükemmel bir son beklerdim. O bölümü yakıp yıkmalı ve benim yüreğim dahil olmak üzere her yeri talan etmeliydi. Mükemmel bir güce ve ruha bu yakışırdı diye düşünüyorum. Pasif olmasını, olaylar neredeyse bittikten sonra aktifleşmesini sevmedim. Ancak Sezar'ın hakkı Sezar'a yinede etkileyici bir bölümdü. Şimdi son olarak beni esas sarsan ve duygularımın, hislerimin bir tık sönmesine sebep olan ana duruma geliyoruz. O da son bölüm olan Xaden'ın bölümü. Kesinlikle son sayfadaki BOMBA!! hariç, o bölümü sevmedim. Sanki o bölümü; Xaden'ı tanımayan, aralarında ki ilişkiyi bilmeyen, tamamen alt tarafı ile düşünen, duygusuz yabancı biri yazmış. Asla yazarın elektriğini son bölümden alamadım. Xaden'ı tamamen bir hödük gibi göstermiş. Ama öyle olmadığını bir okur olarak önceki muhteşem sayfalardan biliyorum. Bu yüzden hislerim sonda birazcık durgundu dostlarım. Ama şöyle bir şey de var; sonda, son sayfada öyle bir bomba patlattı ki enerjimi tekrar yükseltti ve kitabı çığlık atarak bitirmeme sebep oldu. Ohh rahatladım vallahi. Düşüncelerimi yazmak beni rahatlatmakla beraber, aynı zamanda da çok hoşuma gidiyor. Evet, bu şekilde. İkinci kitabı okumak için sabırsızlanıyorum. Sizlere ise kitabı okurken, özellikle ilk sayfalarda mutlaka dinlemeniz gereken bir şarkıyı bırakıyorum ve sizlere sevgilerimi, saygılarımı, fikirlerimi okuyup zihnime bir yolculuk yaptığınız için teşekkür ediyorum. Kitabı tabiki okumanızı öneriyorum. Çokça♡♡♡♡♡
•Black Moon/Silver Wawes - Phosphorescent
•Blood Moon - Dos Brains
•Skydance - Kim Planert
☆☆☆
