Sigmund Freud, psikanalitik kuramın kurucusu olarak bilinir. Freud'a göre, insan zihninin üç bölümü vardır: id, ego ve süperego. Id, doğuştan gelen ve tatmin edilmek isteyen içgüdüsel arzuları temsil eder. Süperego, toplumun kuralları ve ahlaki değerleri içselleştiren bölümdür. Ego ise, id ve süperego arasındaki çatışmayı çözmeye çalışan ve gerçeklikle uyumlu olmaya çalışan bölümdür.
Freud, ego'nun id ve süperego arasındaki çatışmayı çözmek için savunma mekanizmaları adı verilen psikolojik stratejiler kullandığını ileri sürdü. Savunma mekanizmaları, bireyin kaygı verici veya kabul edilemez düşünce veya duygulardan korunmasını sağlar. Freud'a göre, savunma mekanizmaları gerçekliği bir şekilde çarpıtır ve bilinçdışı düzeyde işler.
Freud, savunma mekanizmalarının çeşitli türlerini tanımladı. Bunlardan bazıları şunlardır:
🔱 Yadsıma: Gerçekliği reddetmek veya farkında olmamak.
🔱 Bastırma: Zorlayıcı düşünce veya anıları bilinçdışına itmek.
🔱 Projeksiyon: Kabul edilemez duygu veya istekleri başkasına atfetmek.
🔱 Yer değiştirme: Duygusal tepkiyi hak eden kişi veya nesneden başka bir kişi veya nesneye yönlendirmek.
🔱 Regresyon: Daha önceki bir gelişim evresine geri dönmek.
🔱 Akılcılaştırma: Hata veya sorunlu duyguyu mantıklı sebeplerle açıklamak.
🔱 Tepkisel oluşum: Gerçek duyguların tersini davranış veya ifade etmek.
🔱 İçselleştirme: Başkasının duygu veya düşüncelerini kendi duygu veya düşünceleriymiş gibi benimsemek.
Freud'un savunma mekanizmaları kavramı, psikoloji alanında çok etkili oldu ve pek çok araştırmacı tarafından geliştirildi. Savunma mekanizmaları, bireyin psikolojik sağlığını ve uyumunu etkileyen önemli faktörler olarak kabul edilir. Savunma mekanizmaları, doğal ve normaldir. Ancak, aşırı veya uzun süreli kullanıldıklarında, nevroz gibi sorunlara yol açabilirler.
·
288 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.