Cesare Pavese'yi ilk kez Tezer Özlü okurken tanıdım. Özlü'yü bu kadar etkileyen yazarı merak edip hemen bir kitabını aldım. Tezer Özlü, Zaman Dışı Yaşam kitabında Pavese'nin;
"Yaşanacak bir yaşam vardır. Binilecek bisikletler vardır. Yürünecek yaya kaldırımları ve tadına varılacak güneş batışları vardır."
sözü ile yazara karşı beni büyük bir merak içinde bırakmıştı.
Pavese,
Yalnız Kadınlar Arasında ile İtalya'nın en önemli edebiyat ödüllerinden Strega Ödülü'ne layık görülür. Ancak aldıktan sonra yaşadığı bunalımdan dolayı bir otel odasında ilaç içerek hayatına son verir. Yazar bu kitabında bir kadının ağzından yalnızlık üzerine yazarak kendisine ayna tutar.
Başkahraman Clelia, doğduğu ve büyüdüğü Torino'dan savaş yüzünden ayrılmıştır. Sevdiği adam Guido ile Roma'da yaşamaya başlarlar ancak bir süre sonra Clelia, zamanını daha çok fayda göreceği ilişkilere adar ve Guido'dan ayrılır.
Azimli ve hırslı bir kadaın olan Clelia, bir modaevinde çalışmaya başlar. Savaştan on yedi yıl sonra Torino'da bir mağaza açmak için geri döner. Artık o eski toy halinden çok farklıdır. Torino'da kaldığı otelde daha ilk sabahtan intihar etmiş bir kızın yarı baygın taşınan bedenini görür. Kızı bu hale neyin getirdiğini merak eder.
Clelia aralarına katıldığı arkadaş grubu ile toplumun değer yargılarını, bakış açılarını, amaçsızca yaşadıklarını, aile kurmanın ve çocuk sahibi olma hakkındaki fikirlerini irdeler.
Pavese, bir intihar ile başlattığı romanının nesnel öğelerini büyük bir ustalıkla romanına yerleştirmiş.
Kitapla ilgili duygularım biraz karışık, yüksek bir beklenti ile başlamıştım. Her ne kadar yüksek tempoda başlasa da sonradan temposu düştü. Ama kitabın bir anda başlaması ve bir anda bitmesi, yarım kalmış gibi hissettirmesini beğendim. Aynı hayat gibi...
