Karanlık öykülerden oluşan bir kitap bu, hassas bünyelere göre değil öncelikle bunu söylemek isterim. Onun dışındaysa kitap tam benlik bir tarzı olduğu için beğendim diyebilirim bazı öyküler nispeten zayıf kalsa da. En çok sevdiğim açık ara Kedi Sever isimli öykü oldu, diğer beğendiklerim: Gece Koşucusu -
Amok koşucusunu biraz da olsa anımsatan-, Ayna, Kova ve Yıllanmış Uyluk Kemiği - tekinsiz bir masal-, ve novella tadında İyi Adam isimli öyküler oldu. Kristen Roupenian’ı romanda da çok okumak isterim, bu türde çok daha başarılı olacağını düşünüyorum.
