Kitap adını bile bilmediğimiz bir karakterin kafasındaki her düşünceyi bize anlatıyor.Adam hayata karşı aylaktır.Kendine ait fikirleri ve düşünceleri olan bir insan olmasına rağmen çocukluk tramvalarından dolayı hayatı boyunca boş ve eksik hisseder.Boşluğu kadınlarla,takıntılarla,eskiyi hatırlatan insanlarla ve en çok da babasına benzememeye çalışmak için yaptıkları ve yapmadıklarıyla doldurur.Gerçek olan bir hissi olduğunu düşünmüyorum sadece yaşamaya çalısşıyor.Bu kadar düşünebilme potansiyeli olan birinin sadece yaşamaya çalışması acı bir durum.Aslında hepimiz hayatta bir boşluk doldurmaya çalışıyoruz.Dolu doğsak da çevremiz (en yakınlarımız özellikle) bizde boşluklar kapanmayacak yaralar bırakıyorlar.Bazen hayat buna bağışıklık kazanmamamızı zaman ise iyleşmemizi sağlıyor.Hayata onun baktığı yerden bakan insanlar çok fazla herp etrafımızdalar bizi yaşamın anlamsızlığını sorgulatıyorlar.Bazen de o insanlar biziz.Oysaki hayat kişinin bakış açısıyla genişler veya daralır.Hayatın çoğunlukla cehennem gibi hissetirmesi kaçınılımaz olsa da dayanılcak pek çok şey var .Dünyanın dönmesini sağlayan sevgi gibi özellikle.Kitapta da sevginin tek dayanılcak şey olduğuna dair biz söz var adamımıza ait.Günün sonunda da tek aradığı şey sevilmek aslında sadece sevmek yükünü kaldıramıyor.Herkes birine (bağlanmak ve güvenmek) sevginin iki temel unsuru bence kaldıramaz.Dünyanın ve insanların bu halde olmasının en büyük sebebi belki de budur.Sevgisiz büyüyen bir insanın kendini duygusal anlamda eğitip hayatın diğer tarafını görmesi de çok zor gerçekçi olursak. İnsanın dönülemez yollara girmesini engelleyen tek şey sevgidir ve onu ordan çıkartacak da odur.

Aylak AdamYusuf Atılgan · Can Yayınları · 201960,1bin okunma

22 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Rabia çırak