Küçük yaşlardan itibaren yazı yazarım. Okuduğum bir şiire, bir resim sergisindeki tabloya, bir yolculukta arabayı kenara çekip çektiğim bir fotoğrafa her şeyin üzerine yazmayı seviyorum. Defterlerime yazdığım bir cümleyi yıllar sonra okuduğumda onun zihnimden çıkmasına neden olan o anları hatırlıyorum. Belki kızdığım, üzüldüğüm, mutlu olduğum bir durumu ifade ediyor her biri. İnsan yaşadıkça yazdıklarının da giderek derinleştiğini görüyor. Kitabı okurken en çok bunu düşündüm. Çocukluğumuzdan itibaren yaşadığımız her şeyin ne kadar önemli olduğunu artık biliyoruz. Kitabın içinde gerçek olay ve kişilerden esinlenilen hikayelerde insan, benlik, duygular, yokluklarımız, değişimler, dönüşümler ve kaybedişler yani insan bir ömre ne sığdırabilirse her şey var diyebilirim. Belki en sorunlar, istemediklerimiz ve içinde boğulduklarımız. Peki hikaye nereden başlıyor ve ve aslında biz gerçek hikayemizi bulmayı başarıyor muyuz? İçimizde bir yerde anlatamadığımız tüm hikayeler, otobiyografik belleğimizde kalıyor biz fark etmesek de ve hep bizimle birlikte yaşıyor. Diğer yandan bizim asıl hikayemiz, iç hikayelerimiz işte o anlatamadıklarımız. İnsanlar çoğunlukla dış dünyaya kendilerine ait olmayan hikayelerini anlatmayı tercih ederler. Bir süre sonra ise anlattıklarının doğru olduğuna kendileri bile inanırlar. Fakat bunların ne kadarı bizi yansıtıyor ve ne kadarı bizim gerçeğimiz tartışılır. Kitabın içinde benliğimiz, çocukluğumuz ve gerçek hikayelerimiz üzerinden yaşamdan sunulan vakalarla desteklenmiş olması, kendi sorunlarınızın çerçevesini daha net çizmiş. Okurken bazı çıkış noktalarını yakalayabilirsiniz. Hatta hayatınızın tam merkezindeki sorunlarla, başka insanların nasıl başa çıktığını gördüğünüzde sizin kendi yaşantınızdaki problemlere bakış açınız değişecek eminim

Yaşam Hikâye mi?Mine Özgüzel · Doğan Kitap · 202321 okunma

·

51 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Eda