İki kapak arasında, ince sayfaların siyah süsü olan harflerle neler yazmış sevgili yazar neler. O anlatmış anlattıkça okur illa bağlanmıştır şiirlerinden birine. Gelsen de Artık Geç Kalınmışlıklara okumaya başladığımda bir hüzün vardı içimde. Yazdıklarına ortak etti beni de; kederine, aşkına, sevincine ve neşesine de… Şiirlerin konuları genel olarak; aşk, ayrılık, yalnızlık, unutamamak ve hasret. Ve bana öyle geliyor ki her şiirin kendine has bir anısı mevcut. Bu yaşanmışlık hissi ise şiirleri daha bir duygu yüklü yapıyor. Sevdiğim noktalardan biri şiirlerin yazım şekliydi. Ne tüm eser dörtlüklerden ne de hep aynı temadan oluşuyordu. Çoğunlukla serbest müstezat kullanan yazar, sıklıkla dörtlüklere de yer vermiş ve ara ara beyit şeklini kullanarak boşlukları okurun doldurmasına olanak sağlamış. Ayrıca şiirleri okurken biraz Süreya biraz Arif geldi aklıma. Sanki yazarımızın bu yolu ileri de onlarla kesişecek gibi. Yolu açık olsun diyelim. Şiir severlere bu güzel öneriyi sunuyor ve bir şiir ile sonu taçlandırmak istiyorum. Bir sevda hikayesi… Kalbin egemenliğini bertaraf etmiş. Buğulu, güzel bir kız edası. Gözlerinin tılsımı, herkesi lal edercesine. Gönlün ilk sürgünü değil, Son defa çarpışmadığı gibi. Hangi savaş mağlup bitmeyecek. Hayal dahi edemezken sensiz bir sonu. Kalbin en umursamaz iç çekişi. Yüreğimle sen olurken. Son giden güzel değilsin. Yerine başkaları hazırlanıyorken. Layığına misafir olmalı, Bir gönül meselesidir bu. Hikayeme başka güzel mi gerek. Seninle toprağı düşlerken sonum.

Gelsen de Artık Geç KalınmışlıklaraŞeref Özsoy · İkinci Adam Yayınları · 202331 okunma

·

29 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.