"Gebelik psikolojisi üzerine yapılan bazı araştırmalar, gebelik ve emzirme döneminde kadın için bazı korkuların söz konusu olduğunu, doğum ve sonrasındaki lohusalık döneminde kadınların psikolojik açıdan çok zayıf olduklarını, ciddi anlamda yardım ve desteğe ihtiyaç hissettiklerini ortaya koymuştur. Özellikle ilk doğumda bu duygular daha belirgin olarak açığa çıkmaktadır. Bu dönemdeki annelik korkularının giderilmesi, koruyucu ruh sağlığı açısından çok önemlidir. Bu dönemde hafif üzüntü ve ağlamanın yanında korkular da artmaktadır. “Annelik hüznü” olarak da tanımlanan bu olay, doğal bir süreçtir ve aynı zamanda doğum gibi güç bir olayın vücutta yaptığı değişikliklerle de ilgilidir.* Hz. Meryemʼin, yanında ailesi veya hiçbir yakını olmaksızın gerçekleştirdiği doğum da bu duruma örnektir. Tüm bunların yanında, başına gelen mucizevi hamilelik olayına herkesin inanmayacağı ve onu çok çirkin iftiralarla suçlayanların olacağını düşünerek ıstırap ve korkularının kat be kat arttığı görülmektedir. Böyle bir halet-i ruhiye içinde iken ilahi desteğe mazhar olarak kendisine bahşedilen nimetlerden yiyip içmesi ve üzülmek bir yana sahip olduğu misyonu düşünerek moral bulması, sevinmesi ve neşelenmesi söylenmiş; tüm bunların ardından ise herhangi bir kimseyle karşılaştığında nasıl hareket edeceği şöyle ifade edilmiştir: “Şayet herhangi bir kimseyi görürsen ona “Ben, Rahman olan Allah'a oruç adadım; bugün hiçbir insanla konuşmayacağım” de!” "
* Tarhan, Kadın Psikolojisi, 84-85, 301.
Alıntı:
Akbaş, Ahmet, Kurʼân-ı Kerîmʼde Bir Mutluluk İfadesi Olarak “Kurratu ʻAyn” Terkibi, Artuklu Akademi, 2015/2 (1), 1-19.
·
1 artı 1'leme
·375 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.