Gönderi
Karanlıklar içindeki beyazlık, umut, masumiyet...
Hayatımda ilk defa bir kitabın içinde bu kadar kayboldum, daha doğrusu kendimi buldum. Kendimi buldum derken ben asla bir Jean Valjean değilim, hiçbir zaman da olamam... Ama Jean Valjean benim şu hayatta belki de hiçbir zaman ulaşamayacağım hedefim. Derler ya insan hedefine ulaştığı an, o artık onun hedefi değildir; hedef insanın ulaşmak için çabalağıdır... Jean Valjean benim için her zaman hedef olacak, ben o hedefe yaklaşabildiğim kadar huzurlu olacağım. İnsanlar iyi yürekli oldukları kadar huzurlu olacak...
Ben karanlıklar içinden de bir aydınlığın yükselebileceğine, siyah bir kalbin de beyaz bir noktası olduğuna herzaman inanacağım; umutsuzluğa düşmeyeceğim, düşmemek için çabalayacağım. Umut, Allah'tandır; Allah'tan ümit kesilmez.
İnsanların değişebileceğini umut edeceğim; herkese, her söylenene rağmen.
Vahşi'nin yaptıklarından pişman olup Müslüman oluşunu hatırlayacağım.
Hz. Ömer'in Peygamber Efendimizi(sav) öldürmek için çıktığı yolda, Efendimiz için canını verebilecek birine dönüşünü hatırlayacağım.
...
Ve Jean Valjean'ı hatırlayacağım. Hani insanlar tarafından duyguları altüst edilmiş olup sonra tekrar bir insan... (Spoiler yok)
Seni de asla unutmayacağım Piskopos!
Sana hayran kaldım, benim için Jean Valjean kadar sen de önemlisin...
Bu kitap hayallerimin karanlıklarda kaybolmasını engelleyip, bana bir mum yaktı. Umudumu tazeledi, çalışmak için daha güçlü hissediyorum artık.
Belki kitapta sizi sıkıcak, kendinizi olayın dışında hissettirecek bazı parçalar var ama emin olun bu kitabı okuduğunuza asla pişman olmayacaksınız. Herkese gözüm kapalı öneririm. Sınav hazırlığım olmasa bir solukta bitirmiştim( yani soluğum o kadar uzun değil aslında ama...).
·
27 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.