Bayıldımmmm. Artık başucu kitabım. Kitabı bi 7 yıl önce okumuşumve bu ay tekrar okuma isteği oluştu. Ki çok iyi de hatırlayamıyordum. Ayrıca o zamanlar bu bahsedilenleri algılayabilmem de çok olası değilmiş. O vakitler İstanbul'a yeni taşınmış, büyülenmiş vaziyetteydim. Şu an ise nasıl farklı bir şehre taşınır ev, iş kurarımın çabası içerisindeyim.Kitap Samoa Adalar'ında yaşayan halk ile beyaz adamın yani bizim hayatımızı karşılaştırıyor. Döenemimizi çok güzel eleştiriyor ve tokat gibi yüzümüze vuruyor. Zamanımızın hiçbir şeye yetmemisi, para, meslekler, her şeyi düşünmek gibi bir çok başlıkla eleştiriyor. Kısa bir kitap ama yazılanlar etkileyici ve gerçek. Kitaptaki bazı bölümleri hayatımda sesli dile getirmişim. Bir kısmı da hissettiğim altta kalmış içim sıkılmışta gün yüzüne çıkamayanlarmış. Sayesinde düşündüm, hak verdim, katıldım, çevreme bahsettim. Evet dediğim gibi küçük bir şehirden İstanbul'a gelmek büyülemişti, şu an ise daralmış, basık, havasız bir yer gibi. Özellikle pandemide sokağa çıkma yasağı olduğu zamanlar evime yakın park aradım yeşillği olan ne bileyim yürüyüş yapabileceğim bir yer, sadece bir yer bulabildim. Orası da çok tekin değildi. Ya da geçen haftalarda covid oldum, karantina süresi, hafta sonu fırtına derken uzun süre evde kaldım. Ve sadece yeşillik doğa görmek istedim. Arkadaşımla Arboretum'a gittik. Güzeldi. Tamam da bir hava almak, doğa görebilmek için bir yere gitmem lazım. Yol almam lazım, artık bunlar saçma geliyor. Her yerin kalabalıklaşması... Artık kendime bu kalabalık caddeler haricinde yerler bulmaya çalışıyorum. ''Ama bütün bu insanları sabahtan akşama dek bu yarıklarda koşturmaktan alıkoymaya yetmez. Hatta bundan özel zevk alanlar bile vardır. Hele kimi yarıklarda korkunç bir kargaşa hüküm sürer, insanlar buralarda ağır bir balçık gibi akarlar. Bunlar caddelerdir. '' (31) 5 yıl bankada çalıştım ve temmuz ayında istifa ettim. Artık içimdeki enerjinin, heyecanın eskisi gibi olmadığının farkındaydım. Sadece bilgisayara bakıp, her gün benzer şeyleri yapıp ve hep bir şeyler yetiştirme çabasında olmak anlamsız geldi. Oysa ki robot değiliz. Plaza da çalışmak kavramına girmiyorum bile. Sonra kitaptaki mesleklere dair kısmını okuyunca benzer düşünceleri kitapta yazılmış olarak görmek tarif edilemez bir his. ''Hepsi birbirlerinin mesleklerini hasetle, kıskançlıkla ölçüp biçerler, tümü bir bütünlüğü olmayan işler olduğu halde alçak ve yüksek mesleklerden söz ederler. İnsan yalnızca el, yalnızca ayak ya da yalnızca kafa değildir, bunların hepsi bir bütündür. El, ayak ve kafa bir arada olmak ister. İnsanın yüreği, ancak bütün organları ve duyuları bir arada haraket ediyorsa sağlıklı, mutlu olabilir, yoksa bir bölümü canlı diğer bölümleri ölüyse asla.'' (77) Kitabın her bölümü değerli, düşündürüyor, sorgulatıyor. Dili basit gayet açık anlaşılıyor. Tavsiye ederim herkes okuyup düşünmeli bence.

Göğü Delen AdamErich Scheurmann · Ayrıntı Yayınları · 202013,9bin okunma

·

57 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

DVenus