kitabın en başında klişe aşk hikayesi olduğunu düşündüm. hatta çoğu yeri cring bile gelmişti. ryle’ın onunla yatması için yalvarması falan. Ryle kıza ilk tokat attığında kızın hayal gördüğünü, sadece babası oksa nası tepki veriri kafasında canlandırdığını sanmak istedim. kızın aslında ilk seferden sonra direkt işlerin bu şekilde ilerleyeceğini anlaması gerekiyordu belki de. ama kitap zaten tam olarak bunu söylüyor. anlamıyorsun. ya da o da kondurmuyorsun ki kendini kandırıyorsun. ‘annem olmuştum, beni üzen her şey halının altına süpürülüyordu’. tecavüz etmeye çalışmasından sonra bile Lily Ryle la karşılaşınca ‘ondan korkuyorum nefret ediyorum ve özlediğimi fark ettim’ diyor. bence en sonunda kendi başına bütün bunları atlatması çok güzeldi. yani yaşadığı onca şeyi bi erkeğin yanında olmadan tek başına atlatması. en son kendisini iyileştirdikten sonra atlasla bitmesi güzel oldu bence. hem kendi mutlu sonuna ulaştı hem de bunu bi erkeğin yardımı olmadan hatta bi erkeğe rağmen başardı. allysa karakteri harika bir arkadaş gerçekten. atlas da öyle. ama atlasla yaşadıkları pişmanlıklar o kadar sinir bozucuydu ki. yok kız arkadaşı olduğu yalanını söylemeseymiş ona dönermiş bunların hiçbiri olmazmış falan. ya atlas ne olursa olsun lily’yi bulduğu zaman yanına gitmeliydi bence. hayatının ciddi derece iyileşmesine gerek duymadı ki lily. yanında olsun yeterdi. ve hep sen çok mutluydun o yüzden yanına gelmedim o yüzden yalan söyledim demesi de sinirimi bozdu. bilmiyorum. belki de haklıdır. kendisi hayatına girerse mutluluğunun bozulacağından korkuyordur atlas’da. ayrıca ryle’ın benim travmam var neye sinirlendiğimi biliyoruma sığınması da palavra bence. hadi sinirlendiğinde ne yaptığını bilmezsin belki ama sinirlendiği şeyler hep çok saçmaydı be altında sağlıksız sebepler yattığı belliydi. ilkinde kız kahkaha attığı için tokatlamasından belli. ya da dinlemeden etmeden direkt fahişe demesinden. ama kitap biraz yüzeysel kaldı bence. çünkü o kadar çok olay oluyor ki karakterlerin içine giremiyorsun, tam olarak ne hissettiklerini iç dünyalarını anlamıyorsun. mesela atlas karakteri yüzeysel kaldı bence. çocukla alakalı bildiğimiz tek şey evsiz olması. sanki lily’den başka hayatı olmamış gibi. ryle da aynı şekilde nasıl tam bu hale geldi nası hissediyor anlayamadım hiçbir zaman tam olarak. ama kitabın ele aldığı sorun güzel ve gayet iyi işlenmiş. tam anlamıyla istismara uğrayan kadınların ne yaşadığını anlayabiliyorsun. bu kadınlara ayrıl katlanma o zaman tek kalırsan kal demek dışardan gerçekten çok kolay. bu onların bu istismara katlanmak istemesine yol açıyor. artık ağızlarını da açamıyorlar çünkü ya linç edilirler ya da dayak yerler. okurken ben olsam ne yapardımı sorguluyorsun ve lily sana her seferinde dışardan baktığın kadar siyah beyaz bir olay olmadığını söylüyor.

Bizimle Başladı Bizimle BittiColleen Hoover · Epsilon Yayınevi · 20216,4bin okunma

·

27 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.