Anneciğim, Neredeydin?
Uçabileceğini öğrenmiş yavru bir kuş misali Atarken ilk adımlarımı mutlulukla,
Büyük bir gururla sallanarak durdum orada.
Ağzım kulaklarıma varmıştı ama Seni bulamadım arkama baktığımda.
Anneciğim, neredeydin?
Okulun ilk günü, bindirildim O gürültülü, tangir tungur otobüse.
Çocukların toplandığı, ebeveynlerin onları izlediği Yepyeni bir dünyaya,
O yabancı yere gittim.
Anneciğim, neredeydin?
Çocuklar benimle alay ettiğinde,
İçimi sızlatan sözleri yankılanırken kulaklarımda,
Bir parça teselli duymak isterdim Eve ilk ağlayarak geldiğimde.
Ama sessiz kalmıştın sen hep.
Oradasın eski fotoğraflarda,
Ama yoksun ki anılarımda.
Bana sarıldığını ya da rahatlattığını,
Sırf ikimizin bulunduğu özel anları hatırlamıyorum bile.
Kokunu ya da dokunuşunun beni nasıl hissettirdiğini de.
Gözlerinin rengini hatırlıyorum Ve içindeki o derin acıyı...
Aşamadığım pek çok şey gibi,
O da gizlenmişti bir maskenin arkasına.
Bana baktın ama beni görmedin.
Sıcaklığın asla ulaşmadı bu küçük kızın kalbine.
Neden kaybettik birbirimizi, anneciğim?
Neredeydin?
Yoksa sorun ben miydim? 
Anne’nin Duygusal Yokluğu
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.