Gönderi
272 syf.
·
Not rated
Yaşar Kemal'in "bir ada hikayesi " adlı serini olusturan dört kitabi da arka arkaya okudum ve tüm seri icin tek bir yorum paylaşacağım.
Poyraz Musa, Vasili en cok bu iki karakteri sevdim. Biri savaşlardan sonra bu adaya sığınmıştı. Biri bu adayı bir tek Canakkale Savaşı sırasında savaşa gitmek için terk etmişti. Mübadele de saklanip tek basina kalmisti bu ada da. Ne güzel kardes olmuşlardı tüm yaşadıklarından sonra. Bir de Lena Ana var tüm adanın anası olan pişirdiği tereyağlı bulgur pilavının ve naneli yoğurt corbasının kokusunu duyduğum. Okurken sizde duyacaksınız o kadar gerçekçiydi Ustanın betimlemeleri. Serinin her kitabinda ada ya yeni karakterler ekleniyordu ve her gelen kendi hikayesini anlatıp yaralarını çekinmeden gösteriyordu ve birbirlerine derman oluyorlardı.gelen. Adaya hep iyiler mi geldi diye düşündümde yaptıkları yanlış olsada niyetleri hep iyiydi. O karakterlerle de konusarak yanlışını gösterip konuştular. Serinin son kitabini diger kitaplara gore daha az sevdim. Çünkü belli karakterlerin etrafinda döndü diye. Ama yine de guzeldi. Nişancı Veli seriyi bitirince ne adamdı dedigim. Hançerli Efe, kaçakçı Hasan, guzeller guzeli Zehra, Nesibe , Uzo , Süleyman, Kerim- Peri daha bir sürü karakter gelip yerleşti. Süleyman, Kerim ile Peri ne için geldiler ne oldular. Hani vardır ya bir laf insan olduğu değil olmak istediği kişi olur diye işte bu karakterler tamda bu sözün karşılığı idi bence.
Savaştan sonra Anadolunun içinde bulunduğu zor durumu en iyi anladan kitaplardandı bu seri. Savaşta insanlığını kaybetmeyen bir avuç insanin hayata tutunma çapasıydı anlatılan. Irkı ne olursa olsun insanın kendini var ettigi yerdi vatan. Ve kimsenin hakkı olmamalıydı onları vatanlarından yollamak. Lena ana nasıl karınca adası benim vatanım dediyse Agaefendi de öyle yürekten diyordu Girit benim vatanım.
Keyifle okuyun :)
·
15 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.