Bu uzak noktadan bakıldığında Dünya, pek dikkat çekici değildir. Ancak bizim için, durum farklıdır.
O noktayı yeniden inceleyin. O, burası. O, evimiz. O, biziz!
Üzerinde; sevdiğiniz herkes, bildiğiniz herkes, duyduğunuz herkes yaşıyor. Var olmuş tüm insanlar yaşamlarını orada geçirdiler. Keyif ve acının bir toplamı...
Türümüzün tarihindeki kendinden emin binlerce din, ideoloji, ekonomik doktrin; her avcı ve toplayıcı, her kahraman ve korkak, medeniyetin her yaratıcısı ve yıkıcısı, her kral ve köle, her aşık çift, her anne ve baba, umutlu çocuk, mucit ve kaşif, her ahlaki öğretmen, yozlaşmış her politikacı, her süperstar, her yüce lider, türümüzün tarihindeki her aziz ve her günahkar orada yaşadı:
Güneş ışınına gömülmüş bir toz zerresinde...
Dünya, uçsuz bucaksız kozmik arena içindeki ufak bir sahnedir.
O generaller ve imparatorlar tarafından akıtılan kan nehirlerini düşünün. Tüm bu kanlar, bu kişiler bir anlığına bir noktanın ufacık bir zerresinin şan ve zafer içindeki efendileri olabilsin diye aktı.
Bu pikselin bir köşesinde yaşayanların, onlardan ayırt dahi edilemeyecek diğer köşesinde yaptıkları sonsuz zalimlikleri düşünün. Yanlış anlaşılmaların sıklığını, birbirlerini öldürmeye ne kadar meraklı olduklarını ve öfkelerinin ne kadar hararetli olduğunu düşünün.
Duruşumuza, hayal ettiğimiz şahsi önemimize, evren içerisinde ayrıcalıklı bir konumda olduğumuz yanılgısına, bu soluk ışık noktası tarafından meydan okunuyor.
Gezegenimiz, onu sarmalayan kozmik karanlık içindeki yalnız bir nokta.
Sonsuz belirsizliğimiz içinde, bizi kendimizden kurtarmaya gelecek birilerinin var olduğuna dair hiçbir işaret bulunmuyor.
Dünya, bildiğimiz kadarıyla yaşam barındıran tek gezegen. En azından yakın tarihimiz için, türümüzün göç edebileceği başka hiçbir yer yok.
Ziyaret edebilir miyiz? Evet.
Yerleşebilir miyiz? Henüz değil.
Beğenin veya beğenmeyin, şimdilik, Dünya var olacağımız tek yer.
Astronominin mütevazılaştırıcı ve kişilik kazandıran bir deneyim olduğu söylenir. Belki de, ufak dünyamızın bu ufak görüntüsü, insan kibrinin ne kadar aşağılık olduğunu göstermenin en iyi yoludur.
Bu bana, birbirimize daha iyi davranmanın ve gezegenimizi koruyup geliştirmenin önemini hatırlatıyor.
Bildiğimiz tek evi...
Soluk, mavi noktayı...
Carl SAGAN