Gönderi
Yevgeniy Vasilyis Bazarov. Gerçekten de klasik bir roman için fazlasıyla özgün bir kahraman. Kişilik özellikleri itibariyle ilgiye değer bu gencin, tek başına tüm romanı baştan sona domine ettiğini rahatlıkla söyleyebilirim. Hemen her diyalogda gözlerim Bazarov cümlesi aradı. Hatta bazen öyle oldu ki, söyleyenden bağımsız kimi cümleleri ona yorduğum bile oldu. Bunda, kendi davranış kalıplarımın bir kısmını Bazarov' da görmenin de rolü vardı elbette.
Esasında herkes Bazarov'da kendinden az-çok bir şeyler bulur. Kelimelerinin ardındaki üzeri örtülü bilgelik ve hayata bakış açısındaki boşvermişlik onu tüm diğer tüm asli ve tali karakterlerden kesin çizgilerle ayırıyor. Yazar, okuyanı düşünmeye sevk edecek, ufkunu açacak tüm bakış açılarını Bazarov'un benliğine hapsetmiş. Öyküden çıkardığım tüm anlamları, konuşma aralarında saklı Bazarov ifadelerinde buldum. O, tüm kitap boyunca sizi ya yanında olmaya, ya da ondan iğrenmeye itiyor. Arası yok. Adeta ya sev ya terket kişiliği. Rahatlığı, kendinden emin durusu -ancak diğer yandan -içten içe bastırmaya çalıştığı özgüvensizligi-kibirli ama anlayışlı, hatasını kabul edebilecek yapıdaki mizacı ile taban tabana zıt bir yapıda harmanlanıyor. Hep acaba "Çevresine poz mu kesiyor, yoksa huyu mu bu?" diye sordum ancak o, böyleydi. Bu kanıya düello davetine "evet" dediği an ancak varabildim. Baştan sona özenle yaratılmış bir karaktere de böyle bir cesaret örneği yakışırdı. Aynı şekilde ölümünün yaklaştığını hissettiği anlardaki dirayeti de takdire şayandı. Açıkcası böyle bir arkadaşım/kardeşim olmasını dilerdim.
Belki bir zaaf değil ama, zamanın tabii akışı içerisinde herkesin karşılaşabileceği türden bir rastlantının eseri olarak aşık oluyor fakat bunu kendine açık edecek durumda bile değil. Hercai bir his olarak gördüğü aşkı apar topar rafa kaldırıyor. Zaman zaman bu konuda da olağanın dışında fikirlerini bildiğimiz Bazarov sonuçta ağa düştü bir kere. Tüm bilinciyle uzak durmak istemesine karşın hem de. Öteden bu yana kendini sakındığı kadınlardan bir tanesine vuruldu. Sevgisine karşılık bulamadığı sayfalardaki çaresizlik ve pişmanlığını okumak beni üzmedi desem yalan olur, zira arkasından sürüklemişti.
Kitapta nesil çatışması beklemeyin. Son derece yüzeysel işleniyor bu tema. Siz kitabı okuduğunuz süreçte kuşak çatışması özelinde bir olay örgüsü beklerken, bir anda derin psikolojik tahlillere örnek teşkil edebilecek bir adamın arkasına takılıyorsunuz. Kitapta Bazarov var. Kitabı tanıtacak türden her söz, her eylem ona çıkıyor. Kitabın bizatihi kendisi Bazarov.
“Gitmeyin, kalın... Sizinle konuşmak çok keyifli... Uçurumun kenarında dolaşmaya benziyor... Önce korkar insan orada olmaktan, ama sonra nedense cesaretlenir.
Gitmeyin, kalın.”
·
105 views
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.