Bazen birisiyle konuşurken; nedenini bilmediğiniz bir his sizi içine alır. Sanki veda konuşması gibi gelir ama ortada bunu açıklayacak bir durum yoktur. Hislerimiz bizi çoğu zaman yanıltmaz. Yeter ki; hislerimize güvenip, doğru yerde doğru kararı alabilelim. Dora ile Ilgaz 6 yıl önce ayrılmışlardır. Son görüşmelerinde Dora bir gariplik olduğunu sezer ama nedenini anlayamaz. Bir anda blöf yapar. Gitmek istiyorsan git diyerek. Nereden bilebilirdi Ilgaz'ın bu sözü beklediğini... Ilgaz' da ciddiye alıp gider. Dora farkına varmadan Ilgaz'ın işini kolaylaştırmıştır. Bu gidiş Dora'yı çok etkiler. Yanında çocukluktan beri arkadaşı olan Desen sayesinde, kendisini biraz toparlamaya başlamıştır. Ta ki; 6 yıl sonra Ilgaz kendisini arayana kadar. Dora yine geçmişe gider. Desen ile oturdukları mekana, Dora'nın iş arkadaşı Çağrı gelir. Dora, Ilgaz, Çağrı, Desen..... Bu dörtlüyü neler bekliyor? Hep bir varsayımı olurdu. Sormazdı. Yaptığı çıkarımlar ona mantıklı gelirse sormazdı. Kendi kurar, kendi inanır, kendi yönetir, kendi bitirirdi. Kendinden bile gizli kalsın istediğin anıların oldu mu hiç, Desen? Öyle bir saklamak istersin ki kimse görmesin, bulmasın, paylaşmasın... Gerilmek öyle bir histir ki insandan özgüvenini, inancını, sağlamlılığını, hatta gücünü alır; yerine tedirginliği; çekingenliği, korkuyu koyardı. Bir metinde, art arta gelen iki cümlede birbirini tekrar eden kelimelerden birini eşanlamlısıyla değiştirmek gibi, hayatta peş peşe yapılmış hatalardan birini bir benzeriyle değiştirince, metin gibi hayatı da düzeltebilir miydi seçimler? Yoksa, hata hata mıydı? Hayatımı kenardan izleyerek kabullenen o kadın olmak bana hiçbir fayda sağlayamamıştı. Bu kez izlemeyecektim.

BlöfBeril Bozdoğan · Kara Karga Yayınları · 202325 okunma

··

43 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Güler Düzgün