Bir rüyanın devamı hissini veren bir uyuşukluk hissediyordum Yeni Camii'nin kurşun kubbelerinde sükût eden uyku mavisi ışığa bakarken. Bir dua cümlesinin korku ile ümit arasındaki çizgide rotasını yitirişi, bir noktanın sonsuzluğunu anlamlandırma çabasındaki yok oluş hissini peydâ ediyordu. Kendi içime bakışlarımda, sorulan soruya mukavemet gösteren bir çılgınlık vardı.
Sabah bu satırlarla başlamıştım yazmaya. Dünya ile aramdaki küskünlük artarken ve sabah tesellisi güneş sıcacık sırtıma vuruyorken kendimi sigaya çekmeye çalışıyordum. Dünya yine kendimle arama girdi. İş denen yük ve insan denen darlığın cenderesi saatin beş olmak noktasında gösterdiği mukavemeti sorgulattı bana. İş girdi araya ve insanlar...
Öğle vakti bir ehl-i dîl ile imanın nasıl bir nimet oluşuna dair konuşuyorduk. En büyük nimetti iman. İnsandan ve dünyadan şekva ederken, imanımın ne kadar zayıf oluşundan ve şikayet ettiğim şeylere mukavemet gösteremediğimden utandığımı ifadeye çalışıyordum arkadaşa. Başlarımızı eğdik, ezan başlayınca biraz sükût ettik.
İkindi vakti eşim bir video göndermiş bana. Birkaç zamandır sanal ortamda denk geldiğim videolardan bahsediyordum malum. Filistin'de yaşananların ardından gayri müslimlerin hislerini ifade noktasında gösterdikleri duruluk, birkaç dakikalık videolara bir ömürlük hasıla sığdıran insanlardı bunlar. Bir damla gözyaşının büyüklüğünü, Hak için duyulan öfkenin kutsallığını hatırladık. Ama bugün gördüğüm video bambaşkaydı... Dünyevî anlamda kenara atılmışlıklarım çok oldu, Zindan'dan Mehmet'e Mektup şiirini okuyuşlarım... Bugün dahi bu ağır hissin çıkmaz sokaklarında kayboluyorum...
Ayçin Kantoğlu diyordu ki... Bugün popüler hale gelen bu videolar... Burası yerindegil sanırım... Birazdan....
Öğlenki sohbette arkadaşıma Dar'ül Erkam'da edilen Peygamber duasını anlatıyordum. İki Ömer'den birini isteyişini... Ebu Cehil eğer müslüman olsaydı nasıl bir katkı verecekti İslam'a... Dirayetli ve davasına sâdık bir adamdı Ebu Cehil... İki Ömer'den biri olmak... İddiada ciddi olmak...
"Demek ki İslam mevcut İslam bakiyesinden memnun değil hocam..." Utandım... Kahroldum... Ya Allah bizlerin yerine siyonist kızı olduğunu söyleyen kızı seçer de dinini onunla yükseltirse!!! Ya altı ay önce Tanrı'ya zalim diyebilecekken şimdi haklı bulan kadının eliyle adaleti temin ederse... Biz ey bilmem kaç yıllık "m"üslümanlar... Küçük harfle başlayan müslümanlarız biz... Ya Allah dinini yüceltmek için bizi tasfiye ediyorsa?!
Allah'ım yaşamayan gözden...
Bir dua cümlesinin korku ile ümit arasındaki çizgide rotasını yitirişi, bir noktanın sonsuzluğunu anlamlandırma çabasındaki yok oluş hissini peydâ ediyordu. Kendi içime bakışlarımda, sorulan soruya mukavemet gösteren bir çılgınlık vardı. Sabah başladığım cümleler elimde ufalandı... Korku ile ümit arasındaki çizgide aklını yitirmek... Bir noktanın sonsuzluğunda koordinatlarını kaybetmek... Neredeyim? Nerede olmak istiyorum... Şu sonuna geldiğimi hissettiğim yazının son cümlelerinde bile yarın işe gitmek düşüncesinin mide bulantısını duyuyorum...
Allah'ım... Allah'ım... Kolaylaştır...
·
1 plus 1
·465 views
Bizlerin dini önemsememesi yahut hakkıyla yaşayamaması Allah'a zarar veremez. Ancak Allahın bizi ilâ-yı kelimetullah davasında kullanıp kullanmadığı bizim için yegane önemli soru muhakkak ki.
Bu arada Yeni Camii restoredeydi bitmiş mi?
Muhakkak... Restorasyon bitti bir süre önce ibadete ve ziyarete açık
1 next answer
"Allah'ım yaşamayan gözden..."
Sanırım klavye hatası olmuş; olmadıysa da yerinde olmuş, olduysa da güzel olmuş.
"R" harfinin düşmesi farklı bir persfektiften düşündürdü.
Su hayat belirtisidir. Her şey için bu böyledir.
Yaşarmayan göz yaşamıyordur. Şimdi bu yazdıklarımı düşünürken karşımda oturan bir çift yaşaran gözün çaresizliğini hissediyorum.
Göz yaşarmıyorsa görmesinin ne anlamı olabilirdi? Gözün asıl işlevi yaşarması mı?
Neden görmeyen gözden sığınırız demiyor da yaşarmayan gözden diyor Resûlullah?
"Gözleri vardır ama göremezler." ayetine mukâbil yaşarmayan gözden Allah'a sığınıyoruz.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.