Gönderi
“İnsan, kaderini de beraberinde taşır. Ülkenizde savaş varsa onu da yanınızda götürürsünüz. Canınız kurtulur belki ama insanlar yeryüzünün her yerinde o savaşı hatırlatır size. Eğlenmenizi, diğerleri gibi davranmanızı yadırgar.”
*Sınır Kapısındaki Deniz Kızı (41. sayfa)
Ülkemizde sıklıkla tartışılan mülteciler konusunun hamasetten, algidan ve dezenformasyondan uzak bir bakışla değerlendirilen yazar, hani o; " neden ulkemize geliyorlar? Savastan kaçacaklarina savassinlar, gerkerse ölsünler" denilen multecilerin belirli bir kesimce zerre degeri olmayan hayatlarini, acılarını, yasadiklarini dile getiriyor.
Hani ben ifade ederken hangi kelimeyi kullanacağımı bilemediğim icin "Hayat" dedim ama aslinda olmayan hayatlarini, cografyanin kaderden öte acıyan yanlarını ölümün kaderden öte nasıl sıradan bir hale dönüştüğünü okudukça onların multecigini sorgulamayi birakip kendi insanlığınızi sorgulamaya başlıyorsunuz.. Dünyanın bir yerinde derin acılar yaşanıyor, kadın olmak cok zor, cocuk olmak cok zor, insan gibi yasamak cok zor ve siz herşey güllük gülistanlık sanıyorsunuz.. Yazar, yaptigi gorusmelerle öyle bir dünyanın olmadığını tokat gibi vuruyor yüzümüze.
Buna benzer duygulari daha önce, bir Abdullah Kibritçi eseri olan "Katmandu'ya Yol Arkadaşı Aranıyor" kitabini okurken yaşamıştım. Kitabı okurken yazarla dünyayı dolaştım ama günlerce kendime gelemedim, evime gelemedim, çocuğuma sarilamadim sicak yemek yerken utandim, insanlığımı sayisizca sorgulamadim. Bugün ayni duyguları Erhan İdiz yasatti tekrar. Ön yargıları kıracak bir kitap, kıymetli bir eser..
Bütün okullarda olmali, ogrenciler okumali ki baska dünyaların da oldugunu ama yasamanin bu kadar kolay olmadığını anlasinlar görsünler. Belki o zaman bugün, Suriyede, Irakta, Afganistanda hatta Gazzede yasanan acıları cok daha iyi anlarlar..
60 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.