İçimdeki Melodi
Yazarın okuduğum 2'nci kitabı. Kitap, 
İçimdeki Müzik kitabının devamı. İçimdeki Melodi Zihinsel engeli olan 12 yaşındaki Melody'nin kendi ağzından yaşadıklarını anlatan bir kitap.
Kitabın içeriğini anlatmadan evvel karakterli
tanıma yönünden size faydasının olacağını düşünüyorum:
Melody Brooks: 12 yaşında serabral palsi hastası bir kızdır. Müziğe, resime, bilgiye olan merakı onun zihninin gelişmesini sağlamıştır. Merak duygusu sayesinde iki dili kendini ifade edebilecek kadar öğrenmiştir
Penny: Melody’nin dört buçuk yaşındaki kardeşidir.
Bayan Violet Valencia: Melody ve kardeşiyle ilgilenen aile dostlarıdır. Melody’yi birçok konuda desteklemiş birisidir.
Trinity: Melody’nin kamptaki rehberidir.
Jocelyn: Melody’nin kamp arkadaşıdır. Çekingen, ürkek tavırları kamp ve çocukların dostluğu sayesinde yerini arkadaş canlısı sıcak bir çocuğa çevrilmesini sağlamıştır.
Athena: Dans etmeyi çok seven pembe renge düşkünlüğüyle bilinen bir çocuktur.
Kitabın konusuna gelecek olursak:Melody Brooks; doğuştan serebral palsi hastalığı olan ama içinde kocaman bambaşka bir dünya barındıran 12 yaşında bir kız çocuğudur. Melody konuşamasa da zihinsel engelli değildir. Her şeyi algılayabiliyor, analiz edebiliyor ve kendi iç dünyasında bunlara karşılık verebiliyordur. Ailesinin ona aldığı, tekerlekli sandalyeye bağlanabilen Medi-Taker (sağlık takip cihazı) Elvira adı elbirliğiyle koyulan bu cihaz sayesinde yazdıklarıyla sesini çevresine duyurabiliyordur. Anne babasının üstün çabasına bir de onların aile dostları olan Bayan V yani Violet Valensiya’nın katkısı da eklenir. Bayan V, Melody ve dört buçuk yaşındaki kardeşi Penny’ye yaz tatili boyunca imla, matematik, dil sanatları gibi konularda ders çalıştırırken bunu onlar için bir oyun haline getirdiği için çocuklar için de keyifli bir aktiviteye dönüşmüştür. Bayan V, çocukları kütüphaneye götürdüğü günlerden birinde oradaki görevli Bay Francisco’nun Melody’ye verdiği broşürle yeni hayal kapısı aralanır. Yeşil Koru Kampı, Melody gibi özel çocuklar için hazırlanmış bir yerdir. Melody ve Bayan V kampın web sayfasına baktıklarında heyecanları artar. Ailesinin onayıyla kampla görüşülür, birkaç gün sonrası için rezervasyon yapılır. Melody, o güne kadar ailesinden hiç ayrılmamış, sadece Bayan V’nin evinde kalabilmiştir. İçini hem endişe hem tarifi mümkün olmayan bir heyecan kaplar. Annesiyle birlikte tatlı bir telaşın sürecinin ardından her şey hazırdır. Bu mutluğun yeri zaman zaman endişe ve kaygıya dönüşür. Hatta Melody bile çok istediği bu bir haftalık ayrılıktan korkup vaz geçmek bile ister.
Kampa geldiklerinde Melody ile ilgilenecek olan rehberi, Trinity ile tanışırlar. Orman içinde dolaşıp kalacakları yeri gezdikten sonra kamp arkadaşları birer birer gelmeye başlar. Onlar da Melody gibi özel ve akranı olan çocuklardır. Kampta iki kızların iki de erkeklerin kulübeleri vardır. Ala Doğanlar ve Yeşil Ceylanlar kızların takımı, Mavi Porsuklar ve Mor Panterler erkeklerin takımıdır. Tüm takımlar aktiviteleri birlikte yapacak, yemekleri birlikte yiyeceklerdir.
Melody, Ala Doğanlar takımındadır. Takım arkadaşlarıyla ve onların rehberleriyle aynı kulübede kalacaktır. Arkadaşları da ilk defa ailelerinden ayrıldıkları için tedirgin olsalar da çabucak kaynaşırlar. Hayatlarında ilklerin yaşanacağı bir haftalık mutlu günler başlamıştır. Havuzda geçirilen keyifli zamanlar, sanat aktiviteleri, resim, doğa yürüyüşleri, o güne kadar hiç denemedikleri bir aktivite olan ayaklarını boyayıp baskı yapmaları, atla gezinti, zippline ve her gece kamp ateşi etrafında toplanıp yaptıkları eğlenceler çocukları birbirlerine iyice yaklaştırır. Jocelyn, Karin, Athena onun en yakın arkadaşları olmuştur. Birlikte küçük yaramazlıklar yapıyor, kulübelerine giren küçük mısır yılanıyla biraz korku biraz heyecan yaşıyorlardır. Kamptaki oyun parkları bile özel çocuklar için tasarlanmış o güne kadar uzaktan baktıkları salıncağın ve kaydırağın keyfini çıkarmışlardır. Kamp gecelerinden birinde erkeklerin kampından Noah isimli bir çocukla tanışıp farklı bir heyecan bile yaşar. Takımlar arası oynanan balonbol oyununda da rakip takım olsalar da birbirlerini desteklerler. Bir hafta çabucak geçmiş ve son gece yine kamp ateşinin etrafında toplanmışlardır. Bu gece dans gecesidir. Noah, yürütecini bırakıp Melody’nin tekerlekli sandalyesini tutarak müziğe kendilerini kaptırırlar. Melody hayatında ilk defa dans eder. Mutluluktan uçmak üzeredir. Bir haftalık kamptan, hayatı boyunca unutmayacağı anılar ve sonrasında görüşeceği arkadaşlarıyla ayrılır.
12 yaşındaki engelli bir çocuğun dilinden kendi anılarını anlatan yazar, bizlere pek çok şeyi hatırlatıp ögretiyor. En başta engelli insanların da bir insan olduğunu hatırlatıyor. Onları gördügümüzde yapmamız gereken, acıyıp üzülüp seviyor gibi davranıp sonra da yokmuşçasına hareket etmek değil, onların da her insanla aynı olduğunu unutmamak. Başarmak için engelli veya engelsiz olmak sorun değil, inanmak asıl mesele, onu da hatırlatıyor. Ve ne olursa olsun insanoğlu birbirini kıskanmadan edemiyor. İçimizdeki bencilliği hatırlatıyor bizlere.
Keyifli ve anlamlı okumalar diliyorum.
·
45 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.