Gönderi
Ferdinand ve Paula evli ama çocukları olmayan bir çifttir. Ülkelerindeki savaştan kaçıp İsviçre'ye yerleşirler. Ancak bir gün postacı Ferdinand'a bir mektup getirir. İlkin açmak istemez. Zira mektubun askerlikle ilgili olduğunu bilir ki öyle de çıkar. Mektubu açtığında konsolosluktan kendisine davet geldiğini öğrenir. Bunu eşiyle paylaşır. Eşi Paula, mektubu yırtıp atmasını ve hiç haber almamış gibi davranmasını ister. Buna rağmen Ferdinand içindeki makine (güç ) diye tabir ettiği duruma yenik düşer ve bir gün sabah kalkınca direk konsolosluğu gider. Burada askerliğe alınacağına dair kağıt imzalar ve evine döner. Ancak büyük bir duygu karmaşası içindedir. Eve döndüğünde eşi anlar konsolosluğa gittiğini. Bunun üzerine Ferdinand da askere alınacağına dair kağıt imzaladığını söylemesi üzerine eşi "sen özgürsün, kendini onlara bağlama, askere alınırsan insan öldürürsün, sen de ölürsün, seni bırakmam" şeklinde onu vazgeçirmek için her şeyi yapar. Ferdinand bir yandan eşini haklı görürken öbür taraftan askere gitmesi yönünde iç sesi ona telkinde bulunur. Ertesi gün Ferdinand çantasını gitmek üzere hazırlar ancak evi kontrol ettiğinde eşinin evde olmadığını görür ve eşinin kendisini terk ettiğini düşünür. Tren garına gittiğinde eşinin orada kendisini beklediğini görür. Bir süre tekrar konuşurlar ancak eşi Ferdinand'ı ikna edemeyeceğini anlayınca çantasını zorla alır ve onu bırakmayacağını söyler. Ferdinand treninin kalkacağını görünce eşini çanta ile bırakıp trene koşarak kendini içeri atar. Tren kalkar ve sınıra doğru giderek ülkesine giriş yapar. Ancak burada bir çok yaralı ve perişan haldeki askerleri görür ve bir çok duygudan sonra sınırdan dönecek trene tekrar biner ve İsviçre'deki evine döner. Evinde eşini ve köpeğini görür. Büyük bir sessizlik ve mutluluk hakim tabi. Eşi kendisini beklemiyordu çünkü. Son cümle şöyle biter:
İkisinin de yüreği sözlerin karışıklığından, insanların yasalarından kurtulmuş sonsuz özgürlüğün içinde uçuyordu.
·
96 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.