Murakami Beyciğim, 1Q82 kadar uzun , İmkansızın Şarkısı gibi genel çizgine hiç uymayan şekilde realist, Rüzgarın Şarkısını Dinle kadar sade olsalar da sizin romanlarınızı büyük bir zevkle okuyorum. Ursula K. Le Guin ve Thomas Bernhard'dan sonra siz geliyorsunuz sevilesi yazarlar listemde. Temizlik yaparken okuyucuda meditatif etkiler uyandıran, yemek yaparken bir zen duygusu yaşatan, düzenli spor yapan, müziği özellikle klasik ve caz müziği sevdiren düzenli, net ve üstelik kitapçoksever karakterleriniz, cuk oturan metaforlarınız, gerçeküstü olayların, insanın gölgesiyle yüzleşmesini anlaşılır ama biraz gizemli sergileyişiniz, dünya edebiyatına kapılar açan metinlerarası bölümleriniz, bazı kitaplarınızda polisiye bir metin kadar sürükleyici ve merak duygusunu taze tutuşunuz sayesinde romanlarınızı kalbime koyasım geliyor. Fakat Murakami Beyciğim, öykülerinizde burun üstü çakılıyorum. Neden diyeceksiniz. Deyin, haklısınız böyle ambivalans duygular olur mu bir yazarın iki farklı metin türünde ortaya koyduğu eserlere karşı? Olur üstad. Çünkü bana öyle geliyor ki; bazı öyküler sadece sizin bilinçdışınızın süzgeçten geçirilmeden yazıya dökülüşü gibi. Bir bağlama oturmuyor, hayal gücümü çok zorlasam belli bağlantılar kurabilirim, ama bu iş öyle zorlamayla yapılır mi ki? Elbette bazı öyküler istisna. Mesela bu kitaptaki Sessizlik ve Lederosen öyküleri. Sonunda insanın neye uğradığını anlayamadığı ölçüde şaşırtıcılar. Ders vermek, uyanışa neden olmak gibi değil de anlatıyla, anlatının ritmiyle şaşırtmak, basit insani durumların çok net anlaşılması gibi etkileri var. Ikisi de nefisti. Elleriniz dert görmesin. Bunların dışında Uyku ve Çin ile ilgili olan öyküler de belli bir Murakami etkisi yaratmakta başarılı ve etkileyiciydiler. Kalanında vallahi zorlandım. Bunlarda da tipik Murakami karakterleri, müzik, kitaplar, olağanüstü olaylar vardı ve bunların hatırına onları da okudum. Yine söyleyeyim bağlama oturtamadığımdan sıkıldı. Daha önce de öykülerinizle böyle tecrübelerim olmuştu. Söylemek bugüne kısmetmiş. Onlarda romanlarınızın tohumları var, bunu da gördüm, belki de bunları yazmanız bu yüzden elzemdi. Bunu da anlıyorum. Beni hoş görün, ne kadar mesafeli biri olsanız ve söylediklerime kulak vermeyecek olsanız da içimi dökmek istedim. Sağlıcakla kalın.

Ortadan Kaybolan FilHaruki Murakami · Doğan Kitap · 2023164 okunma

·

454 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Meral Nalbantoğlu