Boş boş duvar izlettiren ve kalp ağrısı hediyeli o kitapİlk çeyreğinde yüzünüze hafif bir tebessüm konduran bu kitap, ilk çeyrekten sonra insanı adeta bir kahır yumağına çeviriyor. Gerçekten; depresif, hamile veya pms döneminde iseniz okunmasını tavsiye edemeyeceğim kadar dramatik bir roman.
Kitap, 70 IQ zeka seviyesindeki 32 yaşındaki bir adamın "ilerneme rapuru" ile başladığından ilk sayfalar aşırı tatlı yazım ve noktalama yanlışları ile dolu. Yapılan ameliyat sonrasında gittikçe zekasının gelişmesi ve bilgisinin artmasıyla ise bu raporlar normal bir anlatım seyrine kavuşmakta. Bu noktadan sonra ise kitap ameliyat öncesi/sonrası şeklinde geçmiş ve şimdi arasında yapılan geçişlerle aktarılıyor.
Bu kapsamda değinilen noktalar ve verilmek istenen mesajlar oldukça anlamlı. Zihinsel engelli bir evlada sahip olmanın zorlukları, ebeveynin yaşadığı inkar ve akabinde kötü yönetilen bir sürecin hem çocuğa hem de ebeveyne yansıyan sonuçları; toplumdakilerin bu bireylere yaklaşımı, normalden düşük bir zekaya sahip olmalarına karşın onların da bir "birey" olduklarının toplum tarafından unutulması/gözetilmemesi, insan ilişkileri, insanın kendinden daha aşağı gördüğü kişileri kendinden yüksek gördüklerine kendi ego tatmini için tercih etmesi, gözümüzde büyüttüğümüz ya da küçülttüğümüz insanların göründüklerinden daha azı/çoğu olabileceği, ayrıca zekanın da tek başına her şeyi çözmeye yetmeyeceği gibi birçok noktaya değinilmiş.
Özgün bir konu ve anlatım olmasından dolayı çok hoşuma giden bu kitapta yapabileceğim tek olumsuz eleştiri, adamın romantik ilişkileri olabilir. Yaptığı seçimlerin şahsi olarak hoşuma gitmediğini söyleyebilirim :( Her ne kadar bu seçimler psikolojik birtakım nedenlerden dolayı yapılmış olsa da... kabul edemedim işte.
Ezcümle, iyi bir ruh halinde iken okunmasını tavsiye edeceğim anlamlı ve yürek burkan bir kitap.
