Çok severek okudum , zaten bir solukta bitirdim.
Her sayfasında ayrı bir duygu yaşadım. Kitabın sonuna kadar hep dedim ki meğerse ne çok gereksiz insanları sevip hayatımızın odak noktası yapmışız onların eline hayatımızla ilgili ne çok bilgi vermişiz, ne çok kendimizden ödün verip saçma sapan hayeller peşinde koşmuşuz.
Ama kitabın sonunu okuyunca da bir anda dedim ki ben biraz önce ne yaşadım.
Hayat bazen de insanın kendi kafasının içinde kurduklarını yaşadığını sanmasıdır bence çünkü çoğu şey gerçek değil biz gerçekmiş gibi yaşayıp gerçekmiş gibi anlatıyoruz belki dee...
