Hastaneye yatmayı gerektirecek derecede ağır depresyon
ya da diğer karmaşık ruhsal bozukluklar dışında, hastalarımı
psikiyatra yönlendirmek konusunda isteksizimdir. Söz konusu bireysel psikiyatrların yetenekleri veya niyetleri değil, psikiyatrinin geldiği noktanın durumu ve psikiyatrik ihtisasın gelecekteki uygulayıcılara sağladığı eğitim türüdür. ABD'li bir psikiyatrın, Psychiatry News'in 1996'daki bir sayısında şöyle yazdı
ğı gibi: "Günümüzün psikiyatri ihtisas mezunlarının çoğu, insan organizmasını çevresel ve ilişki stresi bağlamında anlamak
hakkında hiçbir ipucuna sahip değildir." Bunun yerine, dar kapsamlı biyoloji ve bunun farmakolojik yollarla manipüle edilmesi üzerinde duruluyor. Antonio Damasio, "Tıp öğrencilerinin
psikopatolojiyi normal psikoloji öğretilmeden öğrendiklerini
fark etmek çok şaşırtıcı" diyor.91
Psikiyatri, tıbbi hastalık ve tedavi modelini kabul etme eğilimindedir. Psikiyatrlara yapılan birçok ziyarete rağmen, insanlar genellikle yaşamlarında depresyon, dikkat eksikliği, anksiyete veya panik sorunlarına yol açan çok temel konuların hiçbirinin konuşulmadığını veya sadece yüzeysel bir şekilde değinildi
ğini bildirmektedir. Tıbbi modelde, hasta doktora semptomları
sunar; doktor gerekli bilgileri alarak tanıyı koyar ve tedaviyi re
çete eder, tedaviyi yönetir veya uygular. Bu yaklaşım kırık bir kemikte işe yarar ancak yaralı bir ruhta yaramaz, iltihaplı bir apandisitte işe yarar fakat iltihaplı duygularda yaramaz. Dikkat eksikliği
bozukluğu gibi karmaşık bir gelişimsel sorun için, farmakolojik
tedavinin dar alanı dışında tıbbi model yetersiz ve uygunsuzdur.