Gülün endamı sır, bülbüle çile.
Rengi kokusu nektar , tamamı hile.
İnce ince yağan yağmura bile.
Bakar efkarlanır, ağlar gözlerim.
Mutluluk yadımda, sanki dert gibi.
Taşlaşmış yüreğim, taştan sert gibi.
Elmanın içinde vahşi kurt gibi.
Oyar efkarlanır, ağlar gözlerim.
Örtüşmeyen dargın hecelerini.
Barıştırmak varken nicelerini.
Gündüze varmayan, gecelerini.
Böler efkarlanır, ağlar gözlerim.
Yakınlar uzakta, varmak imkansız.
Can kuşu tuzakta, uçmak
İmkansız.
Dört kollu kızakta, durmak
İmkansız.
Dalar efkarlanır, ağlar gözlerim.
Ne zaman görürsem garip bir adam.
Gönül evim çöker. yıkılır odam.
Duygular infazım, sözlerim idam.
Çöker efkarlanır, ağlar gözlerim
Kendi malın sanma, bakıp ihsana.
Kendini arz eder, hali lisana
Avcunu açarsa, insan insana
Yanar efkarlanır, ağlar gözlerim.
Sözlerim zemheri, zehir saçarsa.
Aç kuşlar uçup ta , benden kaçarsa.
Boynu bükük ruhum ,sana naçarsa.
Çıkar , efkarlanır, ağlar gözlerim.
Bir umut kapısı, eski dergaha.
Rücu etsem öyle, kalsam sabaha.
Sigaramdan derin bir nefes daha.
Çeker efkarlanır, ağlar gözlerim
Yılmaz Tizgöl
Moskova.
11 06 2021