Resûlullah Efendimiz (s.a.v.) şöyle buyurdular: “Bir mümin, bir günah işlediği zaman kalbinde siyah bir leke olur. Tevbe ve istiğfâr ederse kalbi cilâlanır. Şâyet günah işlemeye devam ederse kalpteki günah lekeleri artar ve o lekeler, kalbini örter. İşte bu lekeler, Mutaffifîn Sûresi’nin 14. âyet-i kerîmesinde -meâlen-: “Hayır, hayır! Onların yaptıkları günahlar, kalblerinin üzerine pas bağlamıştır.” buyurularak bildirilen pastır.
Günah işlemeye devam eden kulun kalbi mühürlenir ve o kul gâfillerden yazılır. Allâhü Teâlâ’nın mağfiretini (nasıl olsa Allah affeder, diyerek) temenni edip bir taraftan da günah işlemeye devam etmek, Allâh’ın azâbından emin olmak demektir. Bunu, ancak gaflet ve cehalet içinde kalmış, hüsrana uğrayanlar yapar.
Tâbiînden, büyük müfessir Mücâhid (rah.), elini kalbinin üzerine koyarak, “Bir kul, günah işlediği zaman kalbine bir düğüm atılır.” dedi ve bir parmağını yumdu. İkinci defa günah işlediğinde iki düğüm atılır, dedi ve ikinci parmağını yumdu... Parmaklarının tamamını yumdu ve beşinci defa günah işlediği zaman, “İşte o zaman, onun kalbi mühürlenir.” buyurdu. Sonra da “Hanginiz, kalbinin böyle mühürlenmediğinden emin olabilir?” buyurdular.
Hadîs âlimlerinden Muhammed bin Vâsi‘ (rah.) şöyle buyurdu: “Günahta ısrar etmek, kalbi öldürür.”
Hasan-ı Basrî (rah.); “Sâlih amel işlemek, kalpte nur olur ve bedene kuvvet verir. Günah işlemek ise kalpte zulmete ve bedende zayıflığa sebep olur.” buyurmuştur.
Denilmiştir ki: “Bir kul, hiç kimsenin görmediği bir yerde bir günah işlese sonra da arkadaşlarının yanına gelse o arkadaşları, işlediği günahın eserini (o günahın zulmetini) onun üzerinde; simasında görürler.”
Bir beşer olarak insanların günahları, hataları olabilir. Elverir ki, bunları bilsinler, bundan dolayı pişman olarak tevbe etsinler, Cenâb-ı Hak’tan afv ve mağfiret dilesinler. Hak Teâlâ Hazretleri ise Gafûr’dur, Rahîm’dir. Tövbe eden kullarını sever, onları affeder. Artık ümitsizliğe düşmemeli, bir an evvel tevbe ve istiğfar etmelidir.