Amin Maalouf 'un yarı distopik dünyası. Beni şaşırttı çünkü yazarın diğer kitaplarına benzemiyor. Güncel edebiyata da ara sıra göz atmak istediğim için almıştım. Beni
Semerkant kadar etkilemedi fakat yine de beğendiğim bir kitap oldu.
Dünyanın nükleer bir savaş tehlikesi altında oluşunu ve insanlığı bu tehlikeden korumak için bir anda ortaya çıkan, kendilerine Empedokles'in Dostları diyen bir topluluğu konu alıyor kitap.
Antik çağda yaşayan Empedokles, Etna Dağı’na çıktığında ve toprağın derinliklerinden yükselen lav buharlarını hissettiğinde, vazgeçmemiş, tehlikeli biçimde kratere yaklaşmış. Bunu yaparken ölebileceğini biliyormuş. İşte Empedokles'in Dostları da kendilerini Empedokles'in uzaktan öğrencileri olarak tanıtıyorlar. Bilimin ışığında yürürken hiçbir şeyden korkmuyor, geri adım atmıyorlar. 'Ölüm tek düşmanımız.' diyorlar. 'Çünkü ölümü geriletebilecek bilgeliğe ve bilgiye erişildiğinde, geride ondan başka düşman kalmaz. Sonsuza dek ondan başka bir düşman, verilmeye değer başka bir kavga olmayacaktır.' s.208
Rakip güçler, başka halklar, başka ırklar değil. Savaşmaya, peşine düşmeye, mağlup etmeye değer tek düşman. Ölüm.
Empedokles'in Dostları için her şey gayet açık. Fakat insanlık bu durumda nasıl bir karar verecek?
'Hayatın yollarında hiç durmadan tarihimizin can sıkıcı cesetlerine takılıp sendeliyoruz. Ama geçmişiyle boğuşmaktan usanan insanlık eğer bir gün geleceğiyle karşılaşsa, onu tanıyabilecek mi?' s.57
Geldiler, üstünlük kurdular, dünyada hem kaygı hem de umut rüzgârları estirdiler, sonra da gittiler.
Dünya 'onlara' hazır olana dek.
