2. Yasaklar ve Cezalar
Bu arada unutulmaması gereken nokta, insanların başlangıçtan itibaren, gerek baskılara direnip yasaklara karşı çıkmak, gerekse korkulardan kurtulmak için, daha da ötesi güçsüzlüğü içinde intikam almak amacıyla muhalif çabalarda bulunmalarıdır. Bunlar büyücülük, şeytana tapma ve woodoo gibi yollardır ve bu yollan kullananlar varlıklarını sürdürebilmek için şiddete baş vurmuşlardır. Şeytan düzen tarafından her zaman, "normal" sayılan davranışların dışına çıkanların, yeninin ve bilinmeyenin peşinde olanların, düzeni sorgulayan ve tehlike yaratanların "anormal"liklerinin nedeni olarak gösterilmiş, "aykırı"nın simgesi olmuştur. Bu nedenle de şeytana kurban olanları kurtarmanın yolu onları yok etmekten geçer. Yüzyıllardır çeşitli kültürlerde yer alan, birbirini etkileyen ve birbirine eklenen pek çok korkutucu, cezalandırıcı düşsel imge, insanın hurafelere, batıl inançlara saplanmasına yol açabilmekte; dolayısıyla her an şeytana uyma, baskılanan arzuları ve öfkeleri denetleyememe kaygısıyla birleşen bir suçluluk duygusuna ulaşmaktadır. Böylece, insan kendinden, kendi içindeki "öteki"nden korkmaktadır. Bu korkunun tarihi de eskilere dayanmakta ve kurmacalarda, biçim değiştirme, iki ruhluluk, ruhunu şeytana satma -Kurbağa Prens, Dr. Jekyll ve Mr. Hyde, Dorian Gray, Faust- şeklinde temsil edilmektedir. İnsan, korkulara direnmenin, onlarla başa çıkmanın bir yolu olarak, onların üzerine gitmeyi de benimsemiş görünüyor. Ancak bu, güvenceli bir ortamda, korkuların yansıtılmasına ve ortaya çıkıp çözülmesine olanak sağlayan aracılarla gerçekleşiyor. Korku filmleri, işte böylesi araçlardan biri olarak ele alınabilir.
·
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.