Ben merak ediyorum. Devirden dönemden çokça şikayetimiz mevcut. Kendimle tartıştım ve tartışmamı buraya taşımak istedim. Eğitimci olarak en çokta eğitimi eleştiriyoruz. Eğitimin temeli aile evet ama çocuklarımızı 3-4 yaşlarına geldiklerinde kreşlere, anaokullarına bırakıyoruz. Ben bir çocuk gelişimciyim ve çocuklarımızı gönderdiğimiz kreşleri en iyisi olması için çabalıyoruz. Ama yeteri kadar gözlemleyebiliyor muyuz gönderdiğimiz kurumları? Kafamın içinde binlerce soru var.
- Müslüman bir ülkedeyiz çocuklarımızı dini bilinçle yetiştirmek isteyen kesim anaokullarında çam ağacı süslemeleriyle eğitim veriyor. Demek istediğim soyut işlemler dönemi diye adlandırdığımız ( 11 yaş ve üstü) sürece gelene kadar taklitle öğrenen çocuklarımıza aşıladığımız noel sevinci ne kadar doğru?
- Beni ödülle cezalandırma adlı okuduğum kitapta ufkumu açan eğitim yanlışlarında çocuklarımıza kurduğumuz baskı, yarış hali, sunduğumuz ödüllerin bile ne kadar zararlı olduğunun farkında mıyız?
- Okulların sunduğu iç motivasyon öldürme sistemine neden dur diyemiyoruz?
- Ebeveyn olarak bize öğretilen yanlışları düzeltme çabamız bile konfor alanından çıkmadan işimize geldiği gibi davranmaktan ibaret gibi geliyor. Sizce de öyle mi?
- Son dönemde ismi çokça duyulan ‘akran zorbalığı’ kavramı neden çıktı? Bana kalırsa herkes bir dönüp aile içine bakması gerekiyor çünkü çocuklarımız soyut kavramları anlama yetisi kazanana kadar taklidle öğrendiklerini uyguluyorlar ve bizim hangi hareketimiz buna sebep oluyor diye düşünmemiz gerekmez mi?
- “Herkes kendi evinin önünü süpürse problem kalmaz.” Cümlesine birçoğumuz katılıyoruz ama neden yapmıyoruz ya da ne kadar yapıyoruz?
- Bilinçli bireyler olma yolundayız. Bir şeyler yapmak, bir şeyleri değiştirmek istiyoruz ama baktığımızda neden hiç bir şey yapmıyoruz.
- Birilerini ve bir şeyleri suçlamak bize ne kazandırıyor?
- Benim güzelim ülkemin insanları tek bana mı uyuyor gibi geliyor?
·
227 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.