Kitabı, İlber Ortaylı önerilen kitaplara istinaden aldım ve okudum. 
Şule Gürbüz 'ün bu kitabı 18 yaşında yazdığını, kitabı okurken öğrendim. Doğru yapıp yapmadığımı bilmiyorum ama hiç bilmediğim bir yazarın kitabını alırken ilk arka kapak yazılarını okurum ve kitap bittikten sonra yazar hakkında araştırma yaparım. Her kitap özelinde güzeldir benim için.
91 sayfalık kısacık bir kitap olarak bakmamam gerektiğini ilk sayfaları okurken anladım.
Herkes bir kambur taşır sırtında. İşte bunun farkındaysan bittin, artık huzur yoktur sana. Farklısındır artık; ne mutlu farkında olmayanlara.
Kambur, yaşadıkça yada zamanını geçirdikçe, yüklerini atar toprağa, kurtularak sona ermektir niyeti.
Anlamsızlık ile tartışmaya niyeti yoktur, nitekim " Bana renk bile sormayın – bir beyazdan ya da sarıdan ne anladığınızı bilmeden size yanıt veremem." diye konuşur. Anlamsız insanlar, hayatlar, anlaşılamaktır kamburu.
Eleştirir düşleri olmayanı "Eksikliğini ve acısını çektigim tek şeyse, bu. Düşlerimin, hayallerimin bile ne olduklarını bilmemek... Oysa, düşlerdir insana gerçeği anlama, gerçeği çarpıtma, ya da gerçeği aşma imkânı sunan." İnsanı iyisi ile kötüsü ile insan yapan düşleridir der.
"Ve hiçbir şeye şaşmıyorum - her şey bildik diyordum ya; bu da doğru değil. Ben dünyaya olup biteni hayretle izlemeye ve şaşırmaya gelmişim - durmadan şaşırmaya..." diyerek ters köşe eder okuru.
Aslında sıradanlığa isyan var bu kitapta. Baş rolde Kambur mu var dünya mı anlamadığım tek nokta.
Eminim bu kitabı bir daha okuduğumda tamamen farklı şeyler yazacağım ve eminim farklı okurlar farklı şeyler anlayacak. Ne yapalım bu da böyle bir kitap. Herşey bir noktaya varmıyor bazen.
··
420 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.