Şimdi bazıları diyebilir ki neden bu kadar pozitifsin...
Yani her zaman böyle değilim, zaten dikkat ederseniz ara sıra hesabı kapatıp kendi içim de "Başlarım ulan böyle işin çanağına" deyip defolup gittiğimde oluyor :)
Fakat bu melankoli tuzağına düştüğümü farketmem uzun sürmüyor.
Ama bu durumlar hayatımın %15'ini falan kapsıyor.
Yani o kadarı kadı kızında da olur (hop hooop erkeğim ben, o bir Anadolu söylemi o :)
Genelde pozitifim. Negatif insanlarla muhabbet etmem, negatif insanların olduğu yerlere girmem.
Sabahın erken saatlerinde genelde derin nefes alıp vererek uzun yürüyüşlere çıkarım.
Şimdi diyeceksiniz ki hayatın güzel yanı mı var?
Var.. Bardağın boş yanından bakmayı sevmiyorum, bakmam da.
Sen hayata ve insanlara nasıl bakarsan, öyle bir hayatın içerisinde bulursun kendini.
Tamam hayat hep lay lay lom değil, Ama 7/24 melankoli bataklığı içerisine düşüp de intiharlık olmaya da gerek yok..
Burada fazla olmuyor ama bazen Twitter'a giriyorum, uffff fitne ficur kavga dövüş, herkes kininden birbirini boğacak.
Öyle bir cehennemin içinde yaşanır mı ya..
İşte hayat bu da değil!
Genelde çok önemli şeyler olmadıkça haberleri seyretmem.
Nasıl haberler abi onlar? Dünya yıkılmış da ölmüşüz bitmişiz biz altında kalmışız.
Genelde bugün de birkaç örneğini verdim o tür belgeseller seyrederim.
Ya da bilmiyorum geziyorum yani, onun da ayrı bir paylaşımla örneğini vermiştim.
Ya da hiçbir şey yapamıyorsan,
Benim gibi yap, kimsenin etlisine sütlüsüne karışma, git sabahları bir kilo buğday al marketten, sağda solda parklarda falan kuşları besle :)
·
2 artı 1'leme
·2.173 görüntüleme
Başkasının gözünden bakmayı öğrenince ya da davranışlara yaptığınız atıfları değistirince daha bir sakin ve anlayışlı oluyorsunuz uzun zamandır ben de bunu farkettim ve hayat bir nebze daha yaşanılası oldu. En azından benim için
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.