İkinci kitap ilkinin kaldığı yerden devam ediyor fakat bu dil daha düzgün olduğu halde beni daha çok baydı . Kitaplarda yazarın bir olayı sanki embesilmişiz gibi defalarca kafamıza kakarak örnekleyerek tekrar etmesinden tiksiniyorum .
İlk kitabın sonunda Mikhail hem kendi kafasında olan geçmişinde yaşanan olaylar yüzünden hem verilen ilaç yüzünden karısı ile büyük sıçmıştı .
Onu toparlamak uzun sürdü bu arada kendisine karşı devamlı bir saldırı var ve hala bulunamıyor kimdir sorumlusu . Gabriette kocası ile yaşadığı şeyi ondan ayrı bir yerde hazmetmeye çalışırken çocuğunu kaybediyor . Ve enteresan ötesi şekilde aynı kız kardeşinin ölümüne olduğu gibi olayı gayet rahat atlatıyor .
Neyse sonunda çift tekrar birleşiyor aşklarını tekrar daha sağlam şekilde oturtuyorlar . Tam bu sırada yine bir saldırı olayı oluyor arabalarına bu sefer .
Mikhail ağır yaralanıyor kız ufak tefek adam hastanede kendine gelmeye çalışırken kız efendim artık Bratva başı olan kocasının yerine geçiyor o iyileşene kadar . Ben bu uzun sayfalar boyunca aşırı şiştim işte artık bu ne lan diyerek .
Yahu 6 sene zaten bu ortamlardan uzaksın gelip iki dövüş üç silah atışı ile olsaydı bu işler hey yavrum yani . Mikhail'in babası eski Pakhan yardım ediyor tamam ama kimse sallamaz ki bu kadını akıl var mantık var ha bunlar 20 senelik evlidir kadın seneler içinde ağırlık kazanmıştır o olabilir . Tüm bu uzun safyalar boyu kadının ne kadar güçlü olduğu nasıl kocasının yerini doldurduğunu okuduk .
Adam çıktı bu sefer biz artık ortak olduk her boku beraber karar veririz teranesi başladı . Neyse sonlara doğru aniden hain belli oldu böyle on sayfada falan ve halledildi :D