Ahmet Ümit'in uzun zaman sonra okuduğum kitabı üzerine bir şeyler yazmak icap etti. Öncelikle, yazarın okuduğum diğer kitapları Bab-ı Esrar, Sultanı Öldürmek, İstanbul Hatırası vb. kitaplarının diliyle değerlendirmek istersek oldukça sönük kalmış. Şimdi kitapla ilgili tespitlerime gelirsek; 1. Kitabın kahramanlarından Ali Komiser tiplemesinin konuşması tam kahvehane ağzı gibi. Yazar büyük ihtimalle bilinçli olarak kahramanını bu şekilde konuşturmuş olabilir ancak bir kamu görevlisinin kullanacağı dil bu değildir ve yazar abartmış. 2. Araştırma için ekibiyle Psikiyatrist Zihni'nin muayenehanesine giriyorlar, ama burada da muğlaklık var. Nasıl mı? Kapıyı nasıl açtınız, içeri nasıl girdiniz? Hepsinden öte bir soruşturma bile olsa arama kararı ve işlem tanığı olmadan birinin ikametine, iş yerine izinsiz giremezsiniz, şayet girdiniz diyelim ki bu TCK kapsamında suçtur. 3. Yine maktulün eşi, eşinin öldürülmesinden sonra hastaneye yatıyor, boynundaki eşarp hastanede çıkarıldığında boynundaki morluk nasıl görülmez? Ki görülünce doktor adli rapor düzenlemeli ve olay başka boyutlara taşınmalı. vb. 4. Esas oğlan Baş Komiser Nevzat Müdürü İsmet beyle asker arkadaşı gibi konuşuyor. İsmet diye hitap ediyor. Hangi kurumda bir ast, üstüne ismiyle hitap ediyor merak ediyorum doğrusu. 5. Ayrıca kitap tüm Komiserler üzerinden yürüyor. Maşallah nezareti açan bile komiser. İnsan ister istemez düşünüyor. Acaba bu kurumda başka biri çalışmıyor mu diye merak etmeden edemiyor. Sonuç itibariyle; kitap her ne kadar kurgu ürünü olsa da, kurguda hatalar var. Tamam bu bir kitap diyenler olabilir ama bir yere kadar da gerçeklerle uyumlu olması gerektiğini düşünüyorum. Özü itibariyle kitap bence çok basit kalmış. Okumasanız da kaybınız olmaz.

Aşkımız Eski Bir RomanAhmet Ümit · Yapı Kredi Yayınları · 201924,8bin okunma

·

39 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Serdar