Haluk Yavuzer’den okuduğum ilk kitap oldu. Uzun süredir okumak istediğim bu kitabı, hep gittiğim sahafın raflarından birinde görünce almadan edemedim. İlk kez dayı olmanın verdiği farklı duygularla ablamın evinden ayrılırken, yurduma doğru giderken okumaya başladım. Bebeğin de doğumunun üzerinden 11 gün geçmiş o gün. Onların hastane süreçleri, git gel, koştur, benim de okul, ödevler, sunumlar derken ilk kez bebeğe sarılma fırsatı buldum. Sadece sarılmadan mı ibaretti her şey? Düşünmeye başladım. Hatırlıyorum, annem, ablamın saçlarını örüp okula gönderirdi. Şimdi ise ablam anne oldu. Nasıl farklı bir döngü bu. Annem ve babam ilk kez büyükbaba ve büyükanne oldular. İnsanın içini hem neşe hem de hüzün dolduran bir şey bu. Bir bebek daha büyüyecek ve bir birey olacak. Acısıyla tatlısıyla bir birey… Bize düşen şey ise, onun gelişiminde destekleyici bir role bürünmektir. Şimdi bunu kitapla bağdaştırmanın zamanı geldi; işte kitap tam da bunu istemektedir. Çocuğa model olmak, onun sorunlarında yanında olmak, en genelde ise çocuğun da düşüp kalkmasını öğretmektir önemli olan. Düşüp kalkmayı bilirse çocuk, o zaman özgün, kendini ifade edebilen, problem çözebilen bir birey olacaktır. Kitapta ebeveyn ve çocuk arasındaki sorunlar karikatürlerle daha anlaşılır hale getirilmiştir. Bu, kitaptaki en önemli olgulardan biridir. Uzun uzun, yorucu cümleler olmadan karikatürleştirilmiş diyaloglarla kitap, özellikle ebeveynler için destekleyici niteliktedir. Oyunun önemi, ebeveynlerin yaptıkları hatalar, okul öncesi kurumların gerekliliği, çocuk ve çevre ilişkileri, çatışmaların çözümleri gibi çok önemli konular kitabın temel hatlarını ve yazılma amacını ortaya koymaktadır. “Çocuğun uyarılması ancak zenginleştirilmiş bir çevre ile mümkündür. Zenginleştirilmiş çevre; yeni doğan için, beşiğine konan renkli ve sesli oyuncak ve kurulan yakın ilişki ile; okul öncesi çocuğu için, çocuk tiyatrosu ve sinemasına götürmek, sorularını yanıtlamakla; okul çocuğu için, müze, konser gezileri ve birlikte yapılan deney ve sohbetlerle oluşturulabilir. Bütün bunları gerçekleştirmek için; öncelikle bu birlikteliği istemek ve bu etkinlikleri zaman ayırmak gerekir. Çünkü bu ortak faaliyetlerden alınan keyif ya da duyulan sıkıntı anne ve babanın beden diliyle çocuğa yansır. Oysa burada önemli olan "birliktelikten" ve ortak yapılan etkinlikten duyulan hızlı yaşamak ve bunu çocuğa da yaşatmaktır.” (sayfa 77) Ebeveynin ve çocuğun uyaran ihtiyacını anlatan çok kıymetli bir alıntı eklemek istedim. Sadece bu alıntıda bile çocuğun, ebeveynlerinin aktivitelerdeki keyif alıp almadığını fark etmekteyiz. Bunun haricinde çocuğa uyaran eksikliğinin verdiği zararlar ise bu kitapta tamamlanamayacak kadar kapsamlıdır. Son olarak, özellikle ebeveynlerin yararlanacağı, çok nitelikli bir hayattan süzülen bilgilerin özeti olan bu kitap, beni de memnun etmiştir. “Çocuk oyun içinde toplumu ve ailesini yaşar ve yaşatır. Kendisine zorla yemek yediren annesinin bu olumsuz tutumunu bebeğine uygularken rahatlamaya çalışır. Çocuk oyun dünyasında egemendir. Yaşıtları dışında kimsenin bu dünyaya girmesini istemez.” ( sayfa 152) Çocuklarınıza bir birey olduğunun farkına vardırmak, onu eğitmiş olmaktır. İyi okumalar

Çocuk Eğitimi El KitabıHaluk Yavuzer · Remzi Kitabevi · 2021555 okunma

·

110 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Abdulkadir ERTAKUŞ