223 syf.
8/10 puan verdi
~ spoiler ~
Bu kadar çok gerilmeyi beklemiyordum. Her şeyden önce; herhalde tüm Hercule Poirot kitapları içinde, şematik olarak Sherlock Holmes'la bu kadar çok paralellik gösteren başka bir kitap yoktur. Conan Doyle, Dört Büyükler ile ilgili bir Sherlock Holmes romanı yazmıştı ( 
Dörtlerin Yemini) Bu büyük tema benzerliği dışında, külliyatı okuyanlar veya Sherlock dizisini izleyenler Sherlock Holmes'ün bir keresinde ölü taklidi yaptığını ve en yakın dostu Dr. Watson'ı bile bu yalana inandırdığını hatırlarlar. Burada da Hastings böyle bir yalanla kandırılıp Hercule Poirot için büyük acı çekiyor.
Asla külliyatını bitirme gibi bir hedefim yok ama bir gün belki o da olur. Güncel durumda Agatha Christie'yi tanımaya ve kitaplarını kurgulayış şeklini kavramaya yetecek kadar çok kitabını okudum. Finalleri bazen şaşırtıyor bazen şaşırtmıyor, bazen çok beğeniyorum bazen o kadar da tatmin olmuyorum ama hiçbir kitabında bu kadar çok gerildiğimi hatırlamıyorum. "Buradan sonra devam edemeyecekler herhalde, Poirot tamamen çözümsüz kaldı, bu kitap nasıl bitecek" diye diye, son on sayfada dahi gerçekten hâlâ diken üstündeydim.
Kitabı genel anlamda beğensem de finali içime sinmedi. Olaylar saçmasapan bir dizi tesadüfle çözüme kavuşmuyor, evet, ama olay akışı içinde okurdan da Hastings'den de gizlenen çok fazla dümen dönmüş arka planda. Hikâyedeki tüm düğümleri çözen o açıklamaların finalde Poirot tarafından salağa anlatır gibi tek tek açıklanması okur olarak hoşuma gitmedi. Nerdeyse kandırılmış hissediyorum, bu kadar. Yine de güzel kitap. Özellikle Storytel'deki seslendirme çok başarılı. Cemil Büyükdöğerli'nin sesine sağlık.
·
232 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.