Aylak Adam
"Sustu. Konuşmak gereksizdi. Bundan sonra kimseye ondan söz etmeyecekti. " s.190
#yusufatılgan 'ın #aylakadam romanı 
Artemis ile eylül ayında okuyup konuştuğumuz romanıydı. Edebiyatımızın önemli eserlerinden biri Aylak Adam.
Hilmi Yavuz hocam #saatinebakanadam adlı eserinde Aylak Adam 'dan bahseder. Bay C karakterine ve burjuva mülkiyet ilişkilerinin ürettiği #flaneur tipine değinir.
"1940'lar ve 1950'ler Türkiye'sinde flaneur olamayan ama flaneur olmaya özenen; bunalmayan ama bunalmaya özenen; Avrupalı değil ama Avrupalı gibi olmaya özenen genç aydınlar! Cumhuriyet tipi alafranga züppeler!"
Bay C de öyle bir karakter diyebiliriz. Toplumdan uzaklaşan, çalışmayı değil hazır mirası yemeyi seven, farklı ortamlara girip çıkan ama hep huzursuz. Daima ideal kadını arayan, onu bulmaya çalışan bir karakter. Onu iç konuşmaları ve bilinç akışı teknikleri ile daha yakından tanıyoruz. Babasına benzemek istemiyor ama belki de korktuğu başına geliyor.
Kıyamet Emeklisi 'nin ilk cildindeki horoz tasviri bu eserdeki "Bir horozun vakitsiz ötüşü" kısımlarını anımsattı. Standartlardan, tekdüzelikten uzaklaşmak istiyor karakterimiz. Kendine ait mekânları olsa da alışmaktan korkuyor. İyimser ruh hâlini anlayamıyor.
Karamsarlıktan hoşlanıyor. Kendinin yalnız ve topluma yabancı olduğunu düşünüyor Albert Camus'un Mersault karakteri gibi. Teyzesi hayatında önemli bir yere sahip. "Ben aylağım." cümlesi leitmotif olarak kullanılmış.
#oğuzatay 'ın #tutunamayanlar adlı eserine ilham kaynağı olan sayfa 183 'teki tutamak noktası bölümü de oldukça etkileyici ve güzeldir. O bölümden kısa bir alıntı ile bitireyim. Okunası bir eser. Tavsiye ederim.
"Ben, toplumdaki değerlerin ikiyüzlülüğünü, sahteliğini, gülünçlüğünü göreli beri, gülünç olmayan tek tutamağı arıyorum: Gerçek sevgiyi! "
·
337 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.