Gazi Mustafa Kemal Çanakkale yiğitlerini şöyle anlatmış bir seferinde:
"Karşılıklı siperler arasındaki mesafe 7-8 metre, yani ölüm muhakkak... Birinci siperdekiler, hiçbirisi kurtulamamacasına, hepsi yere düşüyor. İkinci siperdekiler, onların yerine gidiyor. Fakat ne kadar imrenilecek bir soğukkanlılık ve tevekkülle biliyor musunuz?.. Öleni görüyor, üç dakikaya kadar kendinin öleceğini de biliyor fakat en ufak bir çekinme bile göstermiyor. Sarsılmak yok!.. Okumak bilenler Kur'ân-ı Kerim okuyor ve cennete gitmeye hazırlanıyorlar, bilmeyenler kelîme-i şehâdet çekerek yürüyorlar...
Bu; Türk askerindeki ruh kuvvetini gösteren şayan-ı hayret ve tebrike değer bir örnektir... Emin olmalısınız ki, Çanakkale muharebelerini kazandıran, bu yüce ruhtur!.."
15 Temmuz bundan daha güzel nasıl anlatılabilirdi bilmiyorum: çok imrenilecek bir soğukkanlılık ve tevekkülle toplanan kadınlı erkekli yiğitler, aynı 100 sene önceki Çanakkale yiğitleri gibi... Aynı, Gazi'nin o yiğitleri anlattığı gibi yürüdüler, o "hayâsızca tehaşşüd"ün bayraksız ve vatansız hainleri üzerine: içlerinden yere düşenleri, ölenleri görerek, fakat en küçük bir çekinme bile göstermeyerek... Hiç tereddüt etmeden, sarsılmadan... Okumak bilenler Kur'ân-ı Kerim okuyarak ve cennete gitmeye hazırlanarak, bilmeyenlerin dudaklarında kelîme-i şehâdet... Yürüdüler... Yürüdüler... Yürüdüler... Çanakkale'dekiler gibi... Kut'ül Amare'dekiler gibi... Gazze'dekiler gibi... Medine Müdafaası'nın Cennetü'l-Bâki'deki yiğitleri gibi... Kurtuluş Harbimizi destanlaştıran kahramanlar gibi... Şehitler listesine isimlerini yazdırana kadar yürüdüler...
Sayfa 80Kitabı okudu
·
48 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.