Melike Sarıtaş: "Cadde": Cadde Ve yeni bir gün, Güneş kendini gösterip göstermemek arasında Henüz o da benim gibi kararsız Bir caddenin tam ortasındayım Taş binalar,parkeli...

Ve yeni bir gün, Güneş kendini gösterip göstermemek arasında Henüz o da benim gibi kararsız Bir caddenin tam ortasındayım Taş binalar,parkeli yollar,sonbaharın etkisiyle yapraksız yarım kalan ağaçlar. Burnumda,çekilmiş kahve ve toprak kokusu Çiseltili bir yağmur Hava öyle soğuk ki, Zihnim çok karışık Bedenim buz kesmiş. Beresinin altında gizlenen insanlar Ve üzerinde hiçbirşey olmayan köşedeki dilenci Kimsenin umrunda değil gibi sanki Hergün aynı caddede bir koşuşturma Herkes herkesi hergün görüyor da Ama kimse kimseyi bilmiyor Hepsi benzer hikayeler mi Şuradaki kafenin sahibi nasıl biri? Peki köşedeki yaşlı dilenci Ah o en önemlisi Caddedeki herkesi herkesten İyi bilen birisi Yüzündeki yaşanmışlık çizgileri, Kirli elleri,temiz miydi kalbi? Hayatın cilvesi,neydi onun hikayesi Ve caddenin en güzeli Yavaş adımlarla yürüyen bir hanımefendi Adeta yağmura meydan okuyor kendileri Şemsiyesine miydi güveni Yüzündeki şeftali rengi allık izleri Kıvır kıvır simsiyah saç telleri Kaderi de kendisi gibi güzel miydi? Elindeki çiçek,kafenin yanındaki çiçekçiden mi? Orta yaşlarda bir çiçekçi Yüzündeki ifade çok dikkat çekici O güzel çiçekler arasında nasıl da memnuniyetsiz duran biri Sanki oraya ait değilmiş gibi hissi Caddedeki daha niceleri Yağmurdan ürken bir kedi, Şemsiye almayıp ruhu ıslanan bir beyefendi, Hızlı adımlarla uzaklaşan ihtiyar bir emekli, Belkide yarın hayatta bile olmayacak şanssız birisi! VE BEN Hayatında ilk kez görüp tekrar göremeyeceği insanları yorumlayan biri Ve caddede gideceği yeri bilmeyen tek kişi! Melike Sarıtaş 𝟎𝟕.𝟎𝟏.𝟐𝟒

·

3 plus 1

·

1,181 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Melike Sarıtaş