Gönderi
#tatkaçıran
Ercan Başer’in “Vicdan ve Güzellik”
adlı romanı ünlü yazar Jose Saramago’nun fantastik dünyasını anımsatan, sarsıcı bir girişle başlıyor. Romanın başkahramanı güzelliğe meftun İlyas’ın hayatında, bir anda her şey albenisini kaybediyor; güzel karısı, yaşadığı şehir(Ankara) hatta mesleği bile gözüne çirkin görünmeye başlıyor. Yıllardır yaşadığı ışıltılı hayat yerini alaca karanlığa bırakıyor. Böylelikle kahramanın estetiği bulma yolculuğu başlıyor. Gerçeklik algısındaki eğilip bükülme; iyilik, kötülük güzellik, çirkinlik kavramlarını da etkiliyor. Kayıtları nesilden nesile kalıtımsal olarak aktarılan bu kavramlar “Bakanın gözünde bir görünüp bir kayboluyor.”
Güzelliğin dönüşümü( katilin güzelliği yok etmesi ve onu yeniden yaratması), insanların bireysel varoluşlarının farkına varmaları, saf sevgiye olan ihtiyaç, güzelliğin büyüleyici gücü, kurbanların genç ve güzel kadınlardan oluşması ilk bakışta bana Patrick Süskind “Koku” adlı unutulmaz eserini hatırlattı. Fakat Ercan Başer, kendine ait üslubuyla, altı çizilesi felsefik ifadelerle tarzını orta koyuyor, okuru derin düşüncelere yönlendiriyor. Görbeni, sevbeni, tutbeni, unutma beni gibi yazara has sözcükler, romana ayrı bir albeni katıyor. Eserdeki mitolojik ögeler dünle bugün arasındaki bağlantıyı kuvvetlendiriyor.
İyilikle kötülüğün, güzelle çirkinin kadim savaşında Habil ve Kabil de yerini alıyor.
Baba metaforuyla güç, itibar, işi kılıfına uyduran dönem insanı konu ediliyor. Kitaptaki katil, kurban ve o arada gelişen olaylar merak duygusunu tetikliyor, okurun heyecanını eserin son bölümlerine kadar diri tutuyor. Bir tarafta hırslarının kölesi olan insanlar ve cehenneme çevirmeye çalıştıkları dünya; diğer tarafta zöhre yıldızına ulaşmaya çalışanlar…
Hepsi yalnızlığa mahkumlar.
“Ne yaparsak yapalım yalnızız. Kozmik yalnızlık. Herkes kendince mutlu olabilir, kendince kederlenebilirdi bu dünyada.Hınç. En kötüsü de o, paramparça yalnızlıktan mağdur ve mustarip insanların hıncı.”s.115
·
61 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.