"Sevgili kızım, ben baban... Sen bir asker kızısın. Küçüklüğünden beri güçlü yetiştirmeye çalıştım seni. Bunun sebebini biliyorsun, asker kızları acı haberlere dayanıklı büyümelidir, işte ondan... Bu mektubu bulduğunda bu demek oluyor ki ya yaramaz bir çocuk olup annenin ve babanın
odasını karıştırıyorsun, ya da bizi kaybettin o odada bizim kokumuzu arıyorsun.. Umarım bu mektubu okuma sebebin
yaramaz bir çocuk olmandır, umarım bizi hiçbir zaman kaybetmezsin.. Ama eğer hayatında ben yoksam artık, ve hatta annen de yoksa... Bizi bir şekilde kaybettiysen şunu
bil ki, sen dünyanın en güzel evladısın. Biz seni çok sevdik, hep seveceğiz. Bir baba öldüğü zaman bile çocuklarını korumaya devam eder, sana asker sözü veriyorum, seni hep koruyacağım kızım. Sen güçlü olmaya devam etmek zorundasın. Ben bu zamana kadar bir sürü çatışma gördüm,
bir sürü ülkede askerlik yaptım, savaşlar gördüm. Ama benim gördüğüm en çetin savaş hayat. Ve sen eğer bizi kaybettiysen şimdi o savaşın bir askerisin kızım. Babana
yakışır bir asker ol, o savaşı sakın kaybetme. Seni hep izliyor olacağım, olacağız. Gözümüz hep üzerinde, elimiz hep sırtında, biz hep yanındayız. Unutma, sen de bir gün güçlü bir anne olacaksın. Öyle bir yaşa ki, çocukların sana baktığında gurur duysun. Öyle bir yaşa ki, biz seni yukarıdan her izlediğimizde gurur duyalım. Üzerini sıkı giyin, sen çabuk
üşütürsün. Ve polenlerden uzak dur, alerjin var biliyorsun. Camını sıkıca kapat, yorganını üstüne ört. Seni çok seviyoruz. Kendini hiçbir şey için üzme. Hiçbir yolda düştün
diye üzülme. Bir yere giderken başımıza bir sürü şey gelebilir, yollar bizi yorabilir hava bizi üşütebilir ve hatta terletebilir ayağımıza taşlar takılabilir, böcekler bizi ısırabilir, rüzgar bizi geri itebilir. Karşımıza insanlar çıkabilir, aşık olabiliriz ve hatta terk edilebiliriz. İnsanlar bizi güldürebilir,
ağlatabilir. Birileri bizi mutlu edebilir ve hatta üzebilir. Bazen yürür bazen koşar ama bazen de dizlerimizin üstüne yığılıp
kalabiliriz. Bir yere gitmeye karar veririz yola çıkarız, ama o yolun sonuna bazen ulaşamayabiliriz. Ama bunun bir önemi
var mı? Çünkü yol bizim onun sonuna ulaşabilmek için yaptığımız her şeye şahit, yollar bizim üstlerinden geçerken çektiğimiz acılara, döktüğümüz gözyaşlarına şahit. Varsın ulaşamasın ayaklarımız o yolun sonuna. O yollarda düşmek bile güzel."
·
36 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.