Genel anlamda; yüzeysel, basit bir dili olan ve çok ezberci bulduğum bir kitap oldu. Bu buysa burdur, şu şuysa şudur gibi genellemeli bir incelemeye sahip, ben insanın bazı çerçeveler ve kurallar içine sığamayacak kadar karmaşık bir varlık olduğunu düşünüyorum. Katılmadığım yerler olmakla birlikte, kendi yolunda gidenler için her şey bir bahane, bir kapıdır diye düşünerek sayfalarında, kendi aradığım soruları ve izleri bulmaya çalıştım daha çok. İnsanın psikolojik alt yapısının ve manevi değerlerinin harmanlandığı, soyutlaştırıldığı ve kapılar ile soyutlaştırılan tanımların tekrar somutlaştırılmaya çalışıldığı, oldukça başlangıç seviyesinde bir kişisel gelişim kitabı olarak tanımlayabilir kendi açımdan. İnsan önce kendine bakarak başlamalı bu yola duygularını, vücudu, maneviyatını, aklını dinleyerek ve bilimsel olarak bunları temellendirerek. O zaman ezbere hap bilgilerden ziyade daha emin gelişerek ve güzelleşerek büyüyebilir. Yine de Yolcu kitabı, kendine yeni bakmaya başlamış bir insan için daha da ilgi çekici olabilirdi diye de düşünmeden de edemedim. Bende bıraktığı tek iz sorular oldu. Cevaplardansa soruları hep ilgi çekici bulmuşumdur bu nedenle cevapları okurken değil de bazı soruları okuduktan sonra, beni uzun bir süre duraksattıklarını söyleyebilirim. Anlamak, yaşamak belki de anlamlı yaşamak için hayatta doğru soruyu sormanın önemli olduğuna inanıyorum. Doğru soruyu sormalı ve kendine bakmalı insan, hem maddi hem de manevi, o zaman yolda olacaktır, yolda alacaktır. Kendine bakmalı deyince Rumi’nin şu mısralarında buldum zihnimi ‘’Kendi içinde bir nehir bul, sessizce git, akışına kapıl. Dipdiri bir huzur, içindeki suya sahip ol. Kendi sesini duymak istersen, susmalısın. Kendi ruhunla buluşmak istersen, sessizlikte olmalısın.’’ Rumi Kapı nedir bilmeden anahtar aradım. Meğer sır da kapı da bendeymiş. (s.11) diyerek bir alıntı eklemiş yazar. İnsan kendine bakmalı ve kendiyle konuşmalı, o zaman açılacak tüm düğümler, o zaman öğrenecek yaşamayı diye düşünüyorum. Bir kitapta veya bir kişide bulamayız cevapları, eğer bir cevap var ise okumalı, anlamalı, kendi içimizde gerekli olanları var edip yola devam etmeli. Yol bu sanırım ve sanmaktan öteye geçtiğim bir evrede de değilim. Evreni, yaşamı anlamak için; insanı anlamak gerekli derler. İnsanı anlamak… Kendini anlamak… Hâlbuki insan en iyi kendini bilebilir gibi geliyor. Değil mi? O halde bu sorulara yanıt verebilir miyiz? Sen ruhuna ve varlığına ne kadar samimisin? (s.187) ''Kendim'' dediğin kişinin derinlerinde, senden de gizlediklerini bulabilir misin? (s.11). İçeriden beni çağıran bu ses de ne? (s.14)

YolcuÜnal Güner · Destek Yayınları · 2022157 okunma

·

34 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Aslıhan