Bu sabah uyandığımda içimde eksiklik, bir özlem duygusu olduğunu farkettim. Bitirdiğimden beri üzerine yorum yapamadığım, düşünce ve duygularımı sakinleştirmek için epey çaba sarfettiğim bu kitap hakkında biraz konuşma zamanı geldi belli ki. Son sayfayı okuyup kitabı kapattığımda, uzun bir süre elimden bırakamadım. Şimdi ise Jude'a olan özlemim, onunla konuşma ve sıkı sıkı sarılma arzum günden güne artıyor. Karakterlerle sıkı bağlar kurduğum çok olmuştur ama içimde oluşan bu eksikliğe sadece özlem demem mümkün değil. Biraz kitap hakkında konuşmak gerekirse, ilk 250-300. sayfalara kadar ağır ilerliyor fakat tüm detaylara hakim olmak için bu kısımları da özenle sıkılmadan okumanız gerekiyor. Bundan sonrası için kitabın elinizden düşmeyeceğini söyleyebilirim. Evet bazıları için çok depresif gelebilecek olan bu kitap aslında ütopik değil, hayatın gerçekleriyle birlikte dört arkadaşın yaşadıkları bizleri karşılıyor. Hayat her zaman bize gülen yüzünü göstermediği gibi, bazı insanlara karşı daha acımasız bile olabiliyor. Hanya, sizi duygudan duyguya sürüklüyor, bir an oldukça mutlu hissederken, anında bütün mutluluğunuz uçup gidiyor ve yine bir savaş alanında buluyorsunuz kendinizi. Bu kadar duygu değişimi herkese göre olmayabilir, fakat ben kitabı bitirene kadar ve hatta bitirdikten sonra bile karakterlerle yaşamaya başladım. Sanki hayatımda varlar ve onları, özellikle Jude'u incitmemek için özen göstermeliymişim gibi hissettim. Özetlemek gerekirse; Jude, yaşadığın her şeye saygı duyuyor ve sana yaşatılanlar için inanilmaz öfke duyuyorum. Hayatında olmayı, sana destek olmaya çalışan insanlardan biri olmayı, en zor anlarda hiç konuşmadan sadece sarılıp elini tutmayı çok isterdim.. Willem, sen hayatımda tanıdığım en fedakar insanlardan biri olabilirsin. Incitmeden ve kırmadan daha ne yapabilirdin ki? Herkesin hayatında olması gereken arkadaş sendin. Malcolm, diğerlerine kıyasla daha rahat bir yaşama sahip olmayı ve hayatını bir düzene oturtmayı başardın. Geçmişten gelen değersizlik hissini bastırmak için çok uğraş verdin. Hayatta en korkutucu duygulardan biri de bu hisle yaşamaya çalışmak.. JB, belki haksızlık ediyorum ama sana çok öfkeliyim. Yapılan hataları unutmam normal hayatımda da mümkün olmuyor, belki bu yüzden böyle düşünüyorum. Bencilliğin, bir insanın uzun zamanlar bunu atlatmaya çalışmasıyla sonuçlandı. Bilmiyorum. O kadar korumak istedim ki Jude'u her şeyden ve herkesten. O yüzden içimdeki bu isyan.. Şunu söyleyebilirim ki, ne kadar uğraşırsam ugraşayım, aklımdan ve kalbimden sizi silmek mümkün olmayacak Jude, Willem, Malcolm, JB. Kitabı kapattığımda sen çok değerlisin ve seni çok seviyorum demek istedim sana Jude. Şimdi ise seni çok özlüyorum.. Not: Asla değersiz bir hayat değildi yaşanılan. Zorlu, mücadele gerektiren, derin izler taşıyan ama hep çok kıymetli bir hayattı.

Değersiz Bir HayatHanya Yanagihara · Doğan Kitap · 20222,945 okunma

·

61 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özgenur KAFKAS