Coelho'nun Simyacı adlı romanındaki Santiago karakteri kişisel menkıbesinin peşinden giderken,Buck adlı köpeğinde aynı şekilde varoluşunun ilkelliğine doğru sürüklendiğini görüyoruz.Mecburi olarak bir parçası olduğu serüven boyunca,Buck'ın içgüdüsel değişimleri ile karşı karşıya kalıyoruz ve aslında kitabın başından beri bir imge olarak ortaya koyulan ''vahşet'',Buck'ın atalarından ona miras kalan ilkel ve vahşi yaşamdan başka bir şey değil. ''İşte o aynı kendinden geçme hali,sürünün başında,ayışığının altında,kaslarını sonuna kadar zorlayarak,önünde hızla kaçan canlı yiyeceği kadim kurt çığlıkları içinde kovalayan Buck'ı da etkisine aldı.Benliğinin derinliklerinin sesi,benliğinin kendinden de derin olan ve zamanın dölyatağına kadar giden parçasının sesiydi;haykırdığı.Onu etkisi altına alan şey, içinde sonuna kadar yükselen hayattı,varoluşun o büyük dalgasıydı.'' Buck'ın hikayedeki son sahibi Thornton ile olan ilişkisi de üzerinde durulması gereken noktalardan.Çünkü karşılaştıkları ve beraber yaşamaya başladıkları dönem,vahşetin Buck'ı daha çok çağırdığı ve içine çektiği zamanlara denk düşüyor.Savaşmanın,bir canlıyı öldürmenin ve genel olarak zaferin tadını en çok aldığı günlerde,sahibine olan sadakat ve sevgisi Buck'ı diğer köpeklerden hemen ayırıyor. ''Spitz için hiç umut kalmamıştı.Buck amansızdı.Merhamet,daha nazik iklimlere has bir şeydi.'' İçindeki merhameti ve evcilliği tamamen kaybeden Buck,Thornton'a olan güçlü duygusal bağı yüzünden aslında hep bir ikilemde kalıyor.Doğa onu çağırırken Buck,çadırın içinde uyuyan sahibinin nefes alışlarını dinliyor.Bir kere çekip gitmeye çalıştıysa da,insana duyduğu şefkat onu geri çeviriyor.Bir köpeğin içinde bulunduğu bu ikircimli durumu London oldukça başarılı bir şekilde anlatıyor.Yani bir yandan vahşet çağırıyor,bir yandan ise şefkat.

Vahşetin ÇağrısıJack London · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202332,3bin okunma

·

77 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Emre Köse