Kalbimde çok şey var,
Nasıl ki anlatamam...
O aşikâr bir sır perdesi,
O canımın tan yelinde bir neşesi.
Ama ki ne?
Hep düşünceme gizli...
Ama kendime bile anlatamam,
Hiç bir kelimeye dökmeye alışık değil dilim.
Ama beni bu imtihan eder,
Meleğin kanadı gönlümde gezer.
Ben doğru yoldan evvela gitsem,
Ah aşk sen nelere kadirsin.
Kafam da binlerce sual,
Bambaşka bir hissiyat.
Hafif amadır ki elle tutulamaz kadar ağır,
Göze yansır artık gönülde ne varsa.
Meleğin nefesi geçer hep niyet edince,
Gönlümün ruhanisi benden pahadır.
Bilmiyorum istediğim çok şey var,
Ama bir şey olmazsa içimde tutuşur intizar.
Gözümü açıp kapadığımda,
Bir ufak hata yapsam acısına,
Dünyam düşer kâinatın boşluğuna.
Her şeyim Allah'ın elinde...
Aklım mı susacak,
Kalbim mi sustuğu kadar konuşur?
Güneşi doğuran Allah,
Batırmış gecesini,
Her gönlü duyuyor eyvallahına.
Burası var ya koca âlemden geniş ...
Aklımın içinde yaşamışım ha,
Kalbim bir yol gider Hüda.
Şimdi dem olsun yaşadıkça,
Tadım tadım her şeyden.
Kalbim, aklım her şeyi der ama,
Nereden bulacağım kelimeler?
Yaşayaraktan gördüm bu efsunlu neylenmişliği,
Lâl ile vav olmuş demlenmişliği.
Fokur fokur fokurduyorum,
Kaynadıkça sakinleşiyorum.
Adım çıkmış sıfıra,
Soyadım olmuş ahval.
Bir şey istiyorum hemde ısrarla,
Ne aşk diye kısaltılmış,
Ne sevda gibi beyhude.
Görmeden, bilmeden benim olmuş,
Bir ses birde söz olsa ruh olur amade,
Bir ses birde can olsa bahtiyar.
Hisler Allah'ındır,
Akıl bir sofradır.
Devran bir yemek,
Evren meşrubat.
Bir gözümde öğrenilmiş bildiğim,
E işte bu benim sözüm.
Kalbimde çok şey var,
Bunu gören kendinin zanneder.
Sahibini bilirim bilmezlikten vermem,
Veremem çünkü daha verilmemişliğe ihanettir.
Âlem bir rüya olsa,
Ben o rüyada bir gerçek.
Daha çok yazacağım var burada,
Yaşayacağım var bu uğurda.
Bu can bana,
Bu can ona.
Kalp kalbi görüyor vallaha,
Bu şiir ne olsun?...
AYKUT BARIŞ ÇELİK